مجله علمی پژوهان، تابستان، در دست انتشار
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR. UT.PSYEDU.REC.1404.011
محسن رفیع خواه*1 
، زهرا رنجکش2
، زهرا رنجکش2
1- گروه روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران ، m.rafikhah@ut.ac.ir
2- گروه روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
2- گروه روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
چکیده: (42 مشاهده)
سابقه و هدف: ناتوانی‌های یادگیری خاص از جمله اختلالات شایع دوران کودکی هستند که اغلب با نقایص در کارکردهای اجرایی همراه هستند. یکی از مؤلفه‌های مهم این کارکردها، کنترل بازداری است. هدف پژوهش حاضر، بررسی نظام‌مند نقص‌های کنترل بازداری در دانش‌آموزان با ناتوانی‌های یادگیری خاص و تحلیل ابزارهای مختلف سنجش این نقص‌ها بود.
مواد و روش ها: ااین پژوهش از نوع مرور نظام‌مند بود که در آن مطالعات انگلیسی‌زبان منتشرشده بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۴ در پایگاه‌های علمی معتبر بررسی شدند. به همین منظور با استفاده از کلیدواژه‌های مرتبط، مقالاتی که در آن‌ها کنترل بازداری در کودکان با ناتوانی‌های یادگیری خاص مورد مطالعه قرار گرفته بود، مطابق با الگوی پریزما انتخاب شدند و پس از غربالگری چندمرحله‌ای برای تحلیل نهایی انتخاب گردیدند.
یافته‌ها: بررسی ۱۲ مقاله، شامل ۵۷۴ کودک با ناتوانی یادگیری و ۳۴۱ کودک عادی، نشان داد که آزمون استروپ بیشترین حساسیت را در شناسایی نقص‌های بازداری داشته است، درحالی‌که سایر ابزارهای سنجش، از جمله تکالیف برو/نرو و نشانه توقف، نتایج متناقضی ارائه دادند.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که نقص‌های بازداری در کودکان با ناتوانی یادگیری خاص ممکن است بیش از آنکه به بازداری پاسخ‌های حرکتی مرتبط باشد، به مشکلات کنترل تداخل اطلاعات نامربوط مربوط باشد. این تفاوت‌ها همچنین ممکن است ناشی از تفاوت‌های روش‌شناختی یا فرآیندهای شناختی متفاوتی باشد که هر ابزار اندازه‌گیری می‌کند.
مواد و روش ها: ااین پژوهش از نوع مرور نظام‌مند بود که در آن مطالعات انگلیسی‌زبان منتشرشده بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۴ در پایگاه‌های علمی معتبر بررسی شدند. به همین منظور با استفاده از کلیدواژه‌های مرتبط، مقالاتی که در آن‌ها کنترل بازداری در کودکان با ناتوانی‌های یادگیری خاص مورد مطالعه قرار گرفته بود، مطابق با الگوی پریزما انتخاب شدند و پس از غربالگری چندمرحله‌ای برای تحلیل نهایی انتخاب گردیدند.
یافته‌ها: بررسی ۱۲ مقاله، شامل ۵۷۴ کودک با ناتوانی یادگیری و ۳۴۱ کودک عادی، نشان داد که آزمون استروپ بیشترین حساسیت را در شناسایی نقص‌های بازداری داشته است، درحالی‌که سایر ابزارهای سنجش، از جمله تکالیف برو/نرو و نشانه توقف، نتایج متناقضی ارائه دادند.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که نقص‌های بازداری در کودکان با ناتوانی یادگیری خاص ممکن است بیش از آنکه به بازداری پاسخ‌های حرکتی مرتبط باشد، به مشکلات کنترل تداخل اطلاعات نامربوط مربوط باشد. این تفاوت‌ها همچنین ممکن است ناشی از تفاوت‌های روش‌شناختی یا فرآیندهای شناختی متفاوتی باشد که هر ابزار اندازه‌گیری می‌کند.
نوع مطالعه: مقالات مروری نظام مند |
موضوع مقاله:
روانشناسی و روانپزشکی
دریافت: 1404/3/9 | پذیرش: 1404/4/22
دریافت: 1404/3/9 | پذیرش: 1404/4/22
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
حق تالیف (کپی رایت) برای مولفان محفوظ است.
صاحب امتیاز: دانشگاه علوم پزشکی همدانناشر: انتشارات دانشگاه علوم پزشکی همدان
شماره تماس مجله: 08138380090
شماره تماس ناشر: 08138382022
ایمیل: psj@umsha.ac.ir
