مقدمه: مثبت اندیشی تمایل به اتخاذ امیدوارانه ترین دیدگاه و یک پیش آمادگی عاطفی و شناختی در فرد برای ارزیابی و پیش بینی وقایع زندگی است. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر آموزش مثبت اندیشی بر تنظیم هیجانی و بهزیستی روانشناختی دانشجویان انجام شد.

روش کار: این پژوهش از نوع آزمایشی و طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. از بین دانشجویان دانشگاه بیرجند در سال 93-94، 238 نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب و پیش آزمون انجام شد. از میان 60 نفر که دارای تنظیم هیجانی و بهزیستی روانشناختی یک انحراف معیار پایین تر از میانگین جامعه بودند به صورت تصادفی ساده 28 نفر در دو گروه (14 نفر گروه آزمایش و 14 گروه کنترل) قرار گرفتند. برای گروه آزمایش، 7 جلسه ی 2 ساعته برنامه آموزش مثبت اندیشی برگزار و سپس پس آزمون اجرا شد. داده ها با پرسشنامه های تنظیم هیجانی گرواس و جان، بهزیستی روانشناختی ریف و آموزش مثبت اندیشی بر اساس برنامه ریزی عصبی، کلامی بندلر و گریندر بود. تحلیل آماری به روش تی مستقل و تحلیل کواریانس با نرم افزار SAS انجام شد.

یافته ها: آموزش مثبت اندیشی بر متغیرهای اصلی تنظیم هیجانی (0/001=P) و بهزیستی روانشناختی (0/011=P) و زیر مؤلفه های ارزیابی مجدد شناختی (0/001=P)، رشد شخصی (0/05=P)، ارتباط مثبت با دیگران (0/045=P) و پذیرش خود (0/002=P) تأثیر معنا دار دارد. ولی آموزش مثبت اندیشی بر زیر مؤلفه های سرکوبی، استقلال، تسلط بر محیط و هدفمندی در زندگی اثربخش نیست (P>0/05).

نتیجه گیری: نتایج اثر آموزش مثبت اندیشی بر تنظیم هیجانی و بهزیستی روانشناختی دانشجویان و نقش مثبت اندیشی در ارتقای روابط بین فردی، سلامت روانشناختی و توانایی های ابراز وجود را تاًیید می کند.