مقدمه و هدف: سکته مغزی آسیب های مختلفی در زمینه درک و شناخت ایجاد می کند. رفع مشکلات شناختی فرد به دلیل تاثیر بر عملکرد فرد، اهمیت بالایی دارد. آسیب شناختی بعد از سکته مغزی تا حد زیادی مربوط به مشکلاتی است که فرآیند حافظه کاری را تحت تاثیر قرار می دهد. برنامه نوروفیدبک از طریق تنظیم ناهنجاریهای امواج مغزی، عملکرد شناختی را تحت تاثیر قرار می دهد. هدف از انجام این مطالعه بررسی تاثیر آموزش نورو فیدبک بر حافظه بیماران سکته مغزی می باشد.

روش کار: این پژوهش، از نوع مطالعات تک آزمودنی روی دو گروه بیمار، طی 18 جلسه اجرا شد. طرح مورد استفاده در این پژوهش از نوع A-B، با گروه کنترل است که در آن نتایج حاصل از مداخلات فاز B با مرحله ارزیابی/ خط پایه (فازA) مقایسه شد و همچنین نتایج فاز پایه و درمان در دو گروه آزمون و کنترل با هم مقایسه شد. در این مداخله گروه کنترل فقط مداخلات کاردرمانی مبتنی بر شناخت و گروه آزمون علاوه بر این، نوروفیدبک را هم در یافت کردند. تغییرات ایجاد شده در حافظه دو گروه با استفاده از دو خرده آزمون از تست CANTAB مورد ارزیابی قرار گرفت.

نتایج: بر اساس داده های به دست آمده از آزمون آماری دی کوهن، اندازه اثر درمان حاصل در هر دو خرده آزمون دامنه حافظه و حافظه کاری فضایی به ترتیب برای گروه آزمون (38/2 و87/3) و گروه کنترل(73/0 و63/1) می باشد، همچنین تغییرات گروه آزمون در دو خرده آزمون دامنه حافظه و حافظه کاری فضایی (3/1 و3/17) بالاتراز گروه کنترل (25/0 و8/3) بوده است.

نتیجه گیری: اگرچه گروه آزمون بالاتر از گروه کنترل هستند، اما برای اینکه از نوروفیدبک بتوان در کنار توانبخشی شناختی وکاردرمانی مبتنی بر شناخت به عنوان درمان مکمل بهره گرفت، نیازمند مطالعات بیشتر است.