دوره 16، شماره 2 - ( مجله علمی پژوهان، زمستان 1396 )                   جلد 16 شماره 2 صفحات 58-53 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


1- استاد نورولوژی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران. ، mehrdokhtmazdeh@yahoo.com
2- استادیار نورولوژی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران.
3- دانشیار نورولوژی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران.
4- کارشناس ارشد اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران.
چکیده:   (64845 مشاهده)
مقدمه و هدف: داروهای ضد صرع اگر چه توانسته ­اند حملات صرع را تا حد زیادی کنترل کنند ولی عوارض آن­ها از مشکلات این بیماران است. هدف از انجام این مطالعه مقایسه اثر داروی سدیم والپروات و کاربامازپین بر عملکرد جنسی در مردان مبتلا به صرع می‏ باشد.
مواد و روش‌ها: 35 بیمار مذکر متاهل مبتلا به صرع  با سابقه‏ ی یک سال مصرف کاربامازپین و 35 بیمار مصرف کننده سدیم والپروات با همان شرایط مقایسه شدند. عملکرد جنسی با استفاده از پرسشنامه‏ ی شاخص بین المللی عملکرد نعوظ International Index of Erectile Function  که شامل: عملکرد نعوظ (Erectile function)، عملکرد ارگاسم (Orgasmic function نیاز جنسی (Sexual desire)، رضایت از مقاربت (Intercourse satisfactio) و رضایت کلی (Overall satisfactions) ارزیابی شد. داده­ ها با استفاده از نرم افزار SPSS 16  و آزمون­ های کای اسکوئر و من ‏ویتنی تجزیه و تحلیل شد.
یافته‌ها: میانگین مقیاس عملکرد جنسی در بیماران سدیم والپرات 6/93±53/42 بیشتر از بیماران کاربامازپین 13/49±51/68 بود (582/. (P=025 نفر (48/1%) گروه سدیم والپروات و  27 نفر (51/9%) از گروه کاربامازپین اختلال نعوظ داشتند (0/584P=). در تمام حوزه های عملکرد جنسی به جز نیاز جنسی (Sexual desire) میانگین گروه سدیم والپروات بیشتر از گروه کاربامازپین مشاهده شد.
نتیجه‏ گیری: اختلال عملکرد جنسی در مردان مبتلا به صرع به ویژه اختلال نعوظ از شیوع بالایی برخوردار است همچنین بیماران مصرف کننده سدیم والپروات در تمام حوزه‏ های عملکرد جنسی به جز نیاز جنسی وضعیت مناسب­تری دارند.

 
واژه‌های کلیدی: صرع، عملکرد جنسی، داروهای ضد صرع
متن کامل [PDF 627 kb]   (6393 دریافت)    
نوع مطالعه: مقاله پژوهشي | موضوع مقاله: پزشکی و علوم بالینی
دریافت: 1396/1/28 | پذیرش: 1396/10/27 | انتشار: 1396/11/22

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.