سابقه و هدف: پیشرفت تحصیلی و بررسی عوامل مؤثر بر آن از مسائل مهم در محیط‌های آموزشی است و در مطالعات متعددی به نقش خودنظم‌دهیِ فراشناختی در پیشرفت تحصیلی دانشجویان اشاره شده است. هدف از مطالعه حاضر تعیین نقش خودنظم‌دهیِ فراشناختی در پیشرفت تحصیلی دانشجویان بود.
مواد و روش‌‌ها: این مطالعه توصیفی تحلیلی از نوع مقطعی در میان 323 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی کرمانشاه در سال 1396 انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه خوگزارش دهی جمعیت‌شناختی و خودنظم‌دهیِ فراشناختی پینتریخ و همکاران بود. داده‌ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS ویرایش 21 و با بهره گیری از آزمون‌های آنوا، تی مستقل و همبستگی پیرسون در سطح معناداری 0/05 مورد مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها: دامنه سن دانشجویان 18 تا 29 و میانگین آن 2/47±22/78 سال بود. دانشجویان 65/79 درصد از حداکثر نمره خودنظم‌دهیِ فراشناختی کسب کردند. میان خودنظم‌دهیِ فراشناختی و پیشرفت تحصیلی همبستگی مثبت و معنی داری وجود داشت (0/001 > & 0/360 =r). در مجموع 14 درصد از واریانس متغیر خودنظم‌دهیِ فراشناختی توسط متغیرهای زمینه‌ای مورد مطالعه پیش بینی شد که در این میان تحصیلات مادر (0/278 =β) و سن (0/226=β) پیش بینی کننده‌های قوی‌تری بودند.
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد تاکید بر برنامه‌ریزی مداخلات مؤثر ارتقای خودنظم‌دهیِ فراشناختی بتواند تاثیرات سودمندی را در ارتقای پیشرفت تحصیلی دانشجویان بدنبال داشته باشد.