دوره 18، شماره 4 - ( مجله علمی پژوهان، تابستان 1399 )
جلد 18 شماره 4 صفحات 38-31 |
برگشت به فهرست نسخه ها
کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران ، fatemehmaghsoudi40@gmail.com
چکیده: (7266 مشاهده)
سابقه و هدف: بارزترین شیوه تغییر رفتار در کودکان، بازی درمانی باز می باشد. این روش درگذشته بیشتر بر تعامل درمانگر با کودک متمرکز بوده است، در حالی که برخی الگوها به آموزش این شیوه به والدین و تکیه بر آنها به عنوان واسطی برای ترمیم و بهبود رفتارهای کودکان نزدیک شده اند. یکی از این روش ها الگوی بازی درمانی مبتنی بر رابطه والد- کودک (CPRT) است. هدف از این تحقیق، آموزش مهارت های بازی درمانی مبتنی بر رابطه والد کودک به مادران، به منظور کاهش مشکلات رفتاری در کودکان مبتلا به ADHD (اختلال کم توجهی- بیش فعالی) می باشد.
مواد و روش‌‌ها: به منظور بررسی این امر، کودکان پیش دبستانی 7-6 ساله در دو مرحله مورد ارزیابی قرار گرفتند. در مرحله اول 95 کودک توسط سیاهه رفتاری کودک (CPRT) مورد بررسی قرار گرفتند که 27 نفر از آنها دارای مشکلات رفتاری بوده اند و 15 نفر از مادران آنها آماده شرکت در طرح حاضر شدند. از این 15 نفر 7 نفر در گروه آزمایش و 8 نفر در گروه کنترل، بطور تصادفی جایگزین شدند. تمامی این والدین در دو مرحله پیش و پس آزمون، پرسش نامه CBCL را پر نمودند. افراد گروه کنترل در انتظار درمان ماندند و گروه آزمایش طی 10 جلسه 2 ساعته، در برنامه آموزش مهارت های بازی درمانی شرکت کردند. داده های مرحله پیش و پس آزمون با استفاده از آزمون آماری یومن ویتنی مورد مقایسه قرار گرفت.
یافته‌ها: یافته ها نشان داد که آموزش مهارت های بازی درمانی به مادران موجب کاهش مشکلات رفتاری در کودکان مبتلا به ADHD گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شده است.
نتیجه‌گیری: بدین ترتیب می توان گفت که آموزش شیوه بازی درمانی مبتنی بر رابطه والد-کودک (مطابق با الگوی لندرث) به مادران، می تواند علاوه بر مشکلات رفتاری کودکان ADHD بطور کلی، دو حوزه خاص تر از این مشکلات یعنی مشکلات درونی و برونی سازی شده را نیز در سطح معناداری کاهش دهد.
مواد و روش‌‌ها: به منظور بررسی این امر، کودکان پیش دبستانی 7-6 ساله در دو مرحله مورد ارزیابی قرار گرفتند. در مرحله اول 95 کودک توسط سیاهه رفتاری کودک (CPRT) مورد بررسی قرار گرفتند که 27 نفر از آنها دارای مشکلات رفتاری بوده اند و 15 نفر از مادران آنها آماده شرکت در طرح حاضر شدند. از این 15 نفر 7 نفر در گروه آزمایش و 8 نفر در گروه کنترل، بطور تصادفی جایگزین شدند. تمامی این والدین در دو مرحله پیش و پس آزمون، پرسش نامه CBCL را پر نمودند. افراد گروه کنترل در انتظار درمان ماندند و گروه آزمایش طی 10 جلسه 2 ساعته، در برنامه آموزش مهارت های بازی درمانی شرکت کردند. داده های مرحله پیش و پس آزمون با استفاده از آزمون آماری یومن ویتنی مورد مقایسه قرار گرفت.
یافته‌ها: یافته ها نشان داد که آموزش مهارت های بازی درمانی به مادران موجب کاهش مشکلات رفتاری در کودکان مبتلا به ADHD گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شده است.
نتیجه‌گیری: بدین ترتیب می توان گفت که آموزش شیوه بازی درمانی مبتنی بر رابطه والد-کودک (مطابق با الگوی لندرث) به مادران، می تواند علاوه بر مشکلات رفتاری کودکان ADHD بطور کلی، دو حوزه خاص تر از این مشکلات یعنی مشکلات درونی و برونی سازی شده را نیز در سطح معناداری کاهش دهد.
واژه‌های کلیدی: مشکلات رفتاری کودکان، اختلال کم توجهی- بیش فعالی، بازی درمانی مبتنی بر رابطه والد- کودک (CPRT)
نوع مطالعه: مقاله پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی و روانپزشکی
دریافت: 1398/8/13 | پذیرش: 1398/10/8 | انتشار: 1399/1/20
دریافت: 1398/8/13 | پذیرش: 1398/10/8 | انتشار: 1399/1/20
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |