سابقه و هدف: بارداری ناخواسته به عنوان یکی از مشکلات بهداشتی می­ت واند سلامت مادر و کودک را در معرض خطر قرار دهد. هدف این پژوهش تعیین شیوع بارداری ناخواسته در زنان ایرانی بوده است.
مواد و روش‌‌ها: این پژوهش با روش مطالعه مرور نظام­ مند و فراتحلیل انجام شد. کلیه مقالات مرتبط با شیوع بارداری ناخواسته در زنان ایرانی منتشر شده در بازه زمانی 1379 تا پایان اسفند 1397 در ۷ پایگاه داده­ای SID،Web of Science ،Pubmed، Elsevier، Magiran، Iranmedex،Scopus  و موتورهای جستجوگر Google و Google Scholar جستجو و ارزشیابی کیفیتی شدند. معیارهای ورود شامل مطالعات مقطعی بود که شیوع بارداری ناخواسته مناطق مختلف ایران را گزارش داده بودند. ناهمگنی مطالعات با استفاده از شاخص I2 و احتمال سوگیری در انتشار توسط آزمون Egger و مدل متارگرسیون برای ارزیابی متغیرهای مظنون به ناهمگونی در سطح معناداری 0/05 بررسی شد. در نهایت، تعداد 65 مقاله تحلیل شدند.
یافته‌ها: بر مبنای مدل تصادفی، شیوع بارداری ناخواسته در زنان ایرانی حدود 52 درصد (67-41 درصد: حدود اطمینان 95%) بدست آمد. بیشترین شیوع بارداری ناخواسته در زنان استان کهگیلویه و بویر احمد در سال 1379 برابر با  88 درصد (100-65 درصد: حدود اطمینان 95%) و کمترین شیوع بارداری ناخواسته در برخی از شهرهای مورد مطالعه ایران در سال 1394 برابر با  0/01 درصد (0/02-0/01 درصد: حدود اطمینان 95%) بدست آمد. سال، حجم نمونه و میانگین سنی با ناهمگونی نتایج مطالعات مرتبط بود  (0/05>P).
نتیجه‌گیری: بر مبنای مرور نظام­ مند و فراتحلیل مطالعات انجام شده، شیوع باراری ناخواسته در زنان ایرانی بالا است. بنابراین، آموزش جهت توانمندسازی زوجین به منظور کسب کنترل کافی بر بارداری خویش ضروری است.