دوره 19، شماره 2 - ( مجله علمی پژوهان،زمستان 1399 )                   جلد 19 شماره 2 صفحات 9-1 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


چکیده:   (2169 مشاهده)
سابقه و هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمـان عقلانی-عاطفی-رفتاری گروهـی، معنـادرمـانی گروهی و تلفیـق آن‌ها بـر درمان سوگ ناشی از ضربه عشق در دختران نوجوان است.
مواد و روش‌‌ها: نمونه پـژوهش 36 دختر نوجوان از بین 50 دختر مراجعه‌کننده به مرکز مشاوره بودند که با استفاده از مقیاس ضربه عشق Ross (1999) دچار ضربه عشقی تشخیص داده شدند. سپس به‌صورت تصادفی به 4 گـروه 12 نفری تقسـیم شـدند. تمـام شرکت‌کننده‌ها به آزمون ضربه عشق در مرحله پیش‌آزمون پاسخ دادنـد. بـرای گروه اول درمان عقلانی-عاطفی-رفتاری گروهی، برای گروه دوم معنادرمانی گروهـی و برای گروه سوم درمان ترکیبی از هر دو روش به کار گرفته شد. گروه چهارم هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. سـپس مقیـاس ضربه عشق Ross در مرحله پس‌آزمون در چهار گروه اجـرا شـد. تغییـرات چهـار گروه با استفاده از آزمون‌های تحلیـل کوواریانس و آزمـون تعقیبـی بنفرونی مقایسه شد.
یافته‌ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشـان داد افـزایش نمره‌های درمان سوگ ناشی از ضربه عشق در پس‌آزمون معنی‌دار بوده است. نتایج آزمـون بنفرونی نشان داد هر سـه روش درمـانی در افـزایش درمان سوگ ناشی از ضربه عشق در دختران نوجوان مؤثر بوده‌اند، ولی درمان تلفیقی در مقایسه با دو روش درمان به‌طور جداگانه اثربخشی بیشتری داشـته اسـت.
نتیجه‌گیری: نتـایج ایـن پژوهش نشان می‌دهد درمان تلفیقـی معنادرمانی و درمان عقلانی-عاطفی-رفتاری می‌تواند به‌طور معنـاداری سوگ ناشی از ضربه عشق را کاهش دهد.
متن کامل [PDF 887 kb]   (953 دریافت)    
نوع مطالعه: مقاله پژوهشي | موضوع مقاله: روانشناسی و روانپزشکی
دریافت: 1399/12/29 | پذیرش: 1399/12/10 | انتشار: 1399/12/10

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.