مقدمه: اختلالات اسکلتی_عضلانی از مشکلات عمده در محیط های کاری بوده که سبب از دست رفتن زمان کار، غیبت، کاهش بهره وری و افزایش هزینه ها می گردد. مطالعه حاضر با هدف بررسی شیوع علائم و ارزیابی ریسک ابتلا به این اختلالات انجام شد.

روش کار: در این مطالعه توصیفی_تحلیلی از نوع مقطعی، تعداد ۱۳۳ نفر از کارکنان دفتری یک شرکت بزرگ عمرانی در سال ۱۳۹۳ وارد مطالعه شدند. برای گردآوری داده های علائم اختلالات اسکلتی_عضلانی از پرسشنامه نوردیک و برای ارزیابی ریسک مربوط به این اختلالات از روش RULA استفاده گردید. داده ها با استفاده از آزمون های کای دو و رگرسیون چندگانه و با نرم افزار SPSS نسخه ی ۱۶ تجزیه و تحلیل شدند.

یافته ها: نزدیک به ۵۰ درصد کارکنان علائم اختلالات اسکلتی_عضلانی را حداقل در یک ناحیه، طی ۱۲ ماه گذشته، گزارش کردند. بیشترین شیوع علائم مربوط به کمر (۴۲/۱ درصد) گردن (۳۳/۱ درصد)، مچ دست/دست (۱۸ درصد) و شانه ها (۱۱/۳ درصد) بودند. شیوع علائم در نواحی گردن و کمر افرادی که ۱۰ ساعت و بیشتر در روز کار میکردند از نظر آماری معنا دار بود (۰/۰۰۱>P). همچنین، شیوع علائم در کارکنان با سابقه کار بیشتر از ۵ سال در نواحی گردن، مچ دست/دست و کمر به طور معنی داری بیشتر بود (۰/۰۵>P). ارزیابی ریسک نشان داد که تمام پوسچرهای کارکنان در سطوح اقدام اصلاحی ۲ و ۳ قرار دارند.

نتیجه گیری: یافته ها نشان داد علائم اختلالات اسکلتی_عضلانی در کارکنان دفتری شیوع بالایی دارد و سطح ریسک این اختلالات متوسط به بالا است. همچنین، عوامل تاثیر گذار اصلی در شیوع این علائم سابقه کار بالای ۵ سال و ساعات کار بیشتر از ۱۰ ساعت در روز بودند.