مقدمه و هدف: دوایر کنترل کیفی به عنوان یک رویکرد مهم در بهبود رفتار، افزایش انگیزه و کاهش استرس در کارکنان در نظر گرفته می شود. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر آموزش و به کارگیری دوایر کنترل کیفی بر میزان رضایت مندی شغلی پرستاران صورت گرفت.

مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی است که پس از انتخاب دو پایگاه از بین واحدهای فوریتهای پزشکی استان همدان، به روش تصادفی ساده پایگاه مرکزی فوریت های پزشکی شهرستان همدان (۲۵ پرستار) در گروه آزمون و فوریت های پزشکی شهرستان ملایر (۱۶ پرتار) در قالب گروه کنترل وارد مطالعه شدند. ابزار استفاده شده در تحقیق پرسشنامه رضایت مندی شغلی بود که براساس تئوری دو عاملی هرزبرگ تهیه شده بود. پس از آموزش و تشکیل دوایر کیفی درگروه آزمون میزان رضایت شغلی هر دو گروه مورد سنجش قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار ۱۶-SPSS استفاده شد.
یافته ها: نتایج آنالیز قبل و بعد از مداخله اختلاف عمده ای را از نمرات عوامل بهداشتی (P<۰,۰۰۱) انگیزشی (P<۰.۰۰۱) و نمره کل رضایت شغلی

(P<۰,۰۰۱) در گروه آزمون نشان داد. اما در گروه شاهد اختلاف عمده ای قبل و بعد از مداخله در نمرات عوامل بهداشتی (P=۰.۰۶۹) انگیزشی (P=۰.۰۹۴) و نمره کل رضایتمندی شغلی (P=۰.۴۹۵) وجود نداشت. همچنین مقایسه دو گروه بعداز مداخله نشان داد که اختلاف معنی داری از نظر نمره عوامل انگیزشی (P=۰.۰۰۱) و نمره کل رضایت مندی شغلی (P=۰.۰۰۳) بین دو گروه وجود داشت در حالی که از نظر نمره عوامل بهداشتی اختلاف معنی داری بین دو گروه آزمون و شاهد مشاهده نشد(P=۰.۰۸۲).

بحث و نتیجه گیری: این مطالعه تاثیر آموزش واجرای دوایر کیفی بر رضایت مندی شغلی پرستاران شاغل در فوریت های پزشکی را مورد تایید قرار داده و این روش را به عنوان یک شیوه مدیریتی جهت به کارگیری توسط مدیران فوریت های پزشکی پیشنهاد می نماید.

مقدمه: رسالت و ماموریت دانشگاه ها پاسخ به نیاز ها، انتظارات و خواسته های ذی نفعان کلیدی آن و خصوصا دانشجویان می باشد. ارتقای کیفیت در آموزش عالی و بهبود مستمر فرآیند های آموزشی و پژوهشی در دانشگاه های علوم پزشکی کشور مهم است. تعیین سطح رضایتمندی دانشجویان به عنوان یکی از مهمترین شاخص های دستیابی به کیفیت مطلوب در نظر گرفته می شود. لذا این مطالعه به منظور بررسی رضایت مندی دانشجویان از برنامه ها و فر آیند های آموزشی و پژوهشی در دانشکده های دانشگاه علوم پزشکی همدان انجام شد.

روش کار: این مطالعه توصیفی- مقطعی در سال ۱۳۹۰ در دانشگاه علوم پزشکی همدان انجام شد,۳۸۵ نفر از دانشجویان با روش تصادفی طبقه ای از همه دانشکده ها انتخاب شدند. برای سنجش میزان رضایت مندی از پرسشنامه محقق ساخته شامل ۷۱ سوال از جنبه های مختلف خدمات آموزشی که دارای ۹ زیر حیطه بود استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS۱۶ و با استفاده از آزمون کای دو انجام شد.

یافته ها: بیشترین درصد شرکت کنندگان در گروه سنی ۲۱-۲۵ سال (۷۲,۲درصد) بودند. ۵۰.۳ درصد دانشجویان دختر بودند. بیشتر دانشجویان در مقطع کارشناسی پیوسته (۳۸.۸درصد) و دکترای عمومی (۳۲.۹ درصد) بودند. سطح رضایت مندی برای تمام حیطه های مورد بررسی در حد متوسط بوده است. نتایج آنالیز آماری نشان داد که میزان رضایت مندی تنها در حیطه ی کارورزی و کارآموزی با مدت حضور در دانشگاه و سن دانشجو رابطه دارد(P<۰.۰۵). همچنین در دو حیطه رضایت از مشاوره و راهنمایی اساتید و کلاس های کارگاهی و آزمایشگاهی میزان رضایت مندی دانشجویان با مقطع تحصیلی رابطه داشت(P<۰.۰۵).

نتیجه گیری: نتایج نشان داد که سطح رضایت مندی دانشجویان از فرآیند های آموزشی در سطح متوسط است و بر اساس مقطع تحصیلی در میزان رضایتمندی در برخی حیطه ها متفاوت است، لذا مدیران و مدرسان دوره های مختلف تحصیلی با بهره گیری از یافته های این پژوهش می توانند با برنامه ریزی مجدد در راستای بهبود کیفیت و در نتیجه ارتقای سطح رضایت مندی خدمات آموزشی استفاده نمایند.

مقدمه: استفاده از ارزشیابی کار آمدترین روش بهبود کیفی آموزش است. ابزارهای ارزیابی بالینی مختلفی برای رسیدن به این هدف طراحی شده اند که آموزش نامه از آن جمله است. مطالعه حاضر به منظور تاثیر بکارگیری آموزش نامه بر رضایت دانشجویان فوریت پزشکی و نمرات ارزشیابی آنان در دانشگاه علوم پزشکی همدان در سال ۱۳۹۲ انجام گرفته است.

روش کار: پژوهش از نوع مداخله ای بود. کلیه دانشجویان فوریت پزشکی (۳۳ دانشجو) با سر شماری وارد پژوهش شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات آموزشنامه و پرسشنامه رضایتمندی بود. اعتبار محتوا و صوری فرم های آماری آموزش نامه و پرسشنامه های رضایتمندی توسط اعضای هیات علمی دانشگاه تایید گردید. ضریب آلفای کرونباخ ۰/۹۷ برای فرم ها و ۰/۹۱ برای پرسشنامه ها به دست آمد. داده ها توسط نرم افزار ۱۶ SPSS و با استفاده از آزمون تی مستقل و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت.

یافته ها: میانگین نمرات رضایتمندی دانشجویان ۰/۶۲±۲/۵۵، میانگین نمرات خود ارزیابی دانشجویان ۱/۰۳±۲/۹۶ و ارزشیابی توسط مربی اول ۱/۰۳±۲/۸۱، همچنین ارزشیابی توسط مربی دوم ۱/۰۱±۲/۷۴ و نیز توسط هر دو مربی ۱/۰۱±۲/۷۷ به دست آمد. نتایج حاصل نشان دادند که نمرات خود ارزیابی دانشجویان با ارزشیابی مربیان، رضایتمندی دانشجویان با میانگین نمرات خود ارزیابی آنان، نمرات خود ارزیابی دانشجویان و معدل آنها و نمرات ارزشیابی مربیان و معدل دانشجویان ارتباط معناداری وجود دارد در حالیکه بین نمرات رضایتمندی دانشجویان و نمرات ارزشیابی توسط مربیان ارتباط معکوس معنی دار وجود دارد (P˂۰/۰۵).

نتیجه گیری: با توجه به رضایت دانشجویان از بکارگیری آموزش نامه و نیز تشابه نمرات خود ارزیابی و ارزشیابی مربیان می توان این روش را به دلیل عینی و ساده بودن جهت ارزشیابی چند منبعی دانشجویان در آموزش بالینی آنان پیشنهاد نمود.

مقدمه: کیفیت زندگی کاری یک برنامه جامع است که به ارتقای بهره وری، بهبود عملکرد و رضایتمندی کارکنان منجر می گردد. استرس شغلی نیز واکنش‌های‌ فیزیکی‌، ذهنی‌ و عاطفی‌ فرد است که‌ در نتیجه‌ تغییرات‌ و نیازهای‌ زندگی‌ کاری فرد تجربه‌ می‌شوند. پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط کیفیت زندگی کاری با استرس های شغلی کارکنان دانشگاه بوعلی سینا همدان انجام گردید.

روش کار: مطالعه ی حاضر توصیفی_تحلیلی از نوع مقطعی بود، که بر روی کلیه کارکنان دانشگاه بوعلی سینا همدان در سال ۱۳۹۲ که ۱۷۸ نفر بودند انجام گرفت. داده ها بوسیله دو پرسشنامه تعیین کیفیت زندگی کاری و پرسشنامه طبقه بندی میزان استرس فرد گردآوری شد. تجزیه و تحلیل با استفاده از آزمون لاندا و ضریب همبستگی پیرسون با نرم افزار SPSS-۱۶ انجام شد.

یافته ها: نتایج نشان داد که سطح کیفیت زندگی کاری در جامعه مورد پژوهش در حد متوسط بود و بین کیفیت زندگی‌کاری با تحصیلات کارکنان (۰/۰۰۱=P) و سابقه کار آنان (۰/۰۴=P) همبستگی معناداری وجود داشت. اما ارتباط معناداری با جنس، تاهل، سن وجود نداشت. ضمناً بر اساس آزمون همبستگی پیرسون، ارتباط معناداری بین کیفیت زندگی کاری و استرس شغلی افراد به دست آمد (۰/۰۰۴=P). به عبارتی هر قدر کیفیت زندگی کاری فرد بیشتر شود، استرس کمتری را تجربه می نماید.

نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش مدیران می توانند با بهبود سطح کیفیت زندگی کاری از طریق استقرار برنامه های مشارکتی و کار تیمی استرس شغلی در محیط کار را کاهش دهند.

مقدمه: سلامت روان، یکی از مهم ترین عوامل موثر در ارتقا و تکامل انسان محسوب می شود. نظر به اینکه جو سازمانی که در همه ابعاد سازمان جریان دارد با رضایت شغلی، سلامت روان کارکنان را نیز تحت تأثیر قرار می دهد. هدف کلی این پژوهش تعیین ارتباط جوسازمانی و رضایتمندی شغلی با سلامت روان در بین کارکنان دانشگاه شیراز بود.

روش کار: این پژوهش توصیفی _ تحلیلی از نوع مقطعی بود. ۲۰۰ نفر از کارکنان دانشگاه شیراز به عنوان نمونه تحقیق بر اساس فرمول کوکران و بر اساس روش نمونه گیری تصادفی ساده وارد مطالعه شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های جو سازمانی هالپین و کرافت، پرسشنامه استاندارد رضایت شغلی بری فیلد وروث و نیز پرسشنامه سلامت روانی (GHQ-۲۸) استفاده گردید. برای تجزیه و تحلیل داده از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با استفاده از نرم افزار SPSS-۱۶ استفاده شد.

یافته‌ها: نتایج تحقیق نشان داد بین جو سازمانی و رضایتمندی شغلی با سلامت روان کارکنان همبستگی معناداری وجود دارد (۰/۰۰۱=P)، همچنین سلامت روان کارکنان را می توان بر اساس جو سازمانی و رضایتمندی شغلی کارکنان دانشگاه شیراز پیش بینی نمود (۰/۰۰۱=P).

نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش و اهمیت جو سازمانی و رضایتمندی شغلی در سلامت روانی کارکنان می توان پیشنهاد نمود که مسئولین برنامه هایی جهت افزایش میزان رضایت کارکنان و بهبود جو سازمانی تهیه و اجرا نمایند.