مقدمه: دیابت بارداری شایع ‌ترین اختلال متابولیک در دوران بارداری است. شناسایی عوامل خطرساز دیابت بارداری به شناخت بهتر این اختلال و تدوین راهکارهای مناسب غربالگری کمک می‌نماید. پژوهش حاضر با هدف شناسایی عوامل خطر ابتلا به دیابت بارداری در بین زنان باردار مناطق روستایی استان همدان انجام شد.

روش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه مورد-شاهدی است. موارد دیابت بارداری در مناطق روستایی استان همدان طی سال ۱۳۸۹ استخراج و پس از خارج کردن موارد مهاجرت به خارج از استان، موارد فوت شده و افراد دارای سابقه دیابت، ۱۱۲ زن باردار مبتلا به دیابت بارداری شناسایی گردید. پس از انتخاب گروه شاهد و انجام همسان سازی‎های لازم بین دو گروه، به پرونده بارداری آنها مراجعه و نسبت به تکمیل چک لیست اقدام شد. داده‌های به‌دست آمده با استفاده از نرم افزار Stata نسخه ۱۱ در سطح خطای کمتر از ۵% مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.

یافته‌ها: بیشتر موارد در گروه سنی ۴۰-۳۰ سال (%۵۷,۱) قرار داشتند، میانگین سنی آنها ۰.۵± ۳۳.۳ سال بود. از نظر رتبه بارداری ۳۷.۵% موارد، سومین بارداری را تجربه کرده بودند. نمایه توده بدنی (۰.۰۳=P)، سابقه فشار خون بالا قبل از بارداری (۰.۰۳=P) و سابقه بارداری پرخطر (۰.۰۰۳=P) رابطه معناداری با بروز دیابت بارداری داشتند.

نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر، BMI بالا، سابقه فشار خون بالا قبل از بارداری و سابقه بارداری پرخطر رابطه معناداری با دیابت بارداری داشتند. به‎دلیل تفاوت در بررسی برخی از عوامل مرتبط با دیابت بارداری در نقاط مختلف، مطالعات آینده‌نگر با حجم نمونه بالا و معیارهای استاندارد در تشخیص دیابت بارداری ضروری به نظر می‎رسد.

مقدمه: هدف اصلی این پژوهش اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی بر کاهش عوامل خطرساز در دانش آموزان پسر در معرض خطر شهر کبودراهنگ بوده است که در وضعیت نگرش به مصرف مواد، احساس افسردگی، جرأت مندی، خودکنترلی و هیجان خواهی مورد مقایسه قرار گرفته اند.

روش کار: روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی است. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان پسر در معرض خطر هستند که در دبیرستان های حاشیه شهر کبودرآهنگ در سال ۱۳۹۴ تحصیل می کردند. نمونه پژوهش شامل ۵۰ نفر (در هر گروه آزمایش و گروه کنترل ۲۵ نفر) می باشد، که به منظور انتخاب نمونه با روش خوشه ای چند مرحله ای، از بین کلاس های موجود در هر دبیرستان با توجه به وضعیت خانوادگی و تحصیلی، تربیتی آنها بطور تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل با استفاده از پرسشنامه تشخیص رفتارهای پرخطر همتا سازی شده اند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه ای بر گرفته از ‌پرسشنامه عوامل خطرساز و حفاظت کننده مصرف مواد (RAPI) بوده است.

یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد، آموزش مهارت های زندگی موجب شده است تا نوع نگرش دانش آموزان در معرض خطر نسبت به مصرف مواد مخدر و میزان احساس افسردگی در آن ها و همچنین مشکلات دانش آموزان پسر در زمینه جرأت مندی و خودکنترلی و میزان هیجان خواهی طور معناداری کاسته شود.

نتیجه گیری: بطور کلی، این نتیجه به دست آمد که آموزش مهارت های زندگی موجب کاهش اثرات عوامل خطرساز در دانش آموزان پسر در معرض خطر در شهر کبودراهنگ گردیده است.