دوره 14، شماره 1 - ( مجله علمی پژوهان، پاییز 1394 )                   جلد 14 شماره 1 صفحات 56-49 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- استاد گروه مهندسی بهداشت محیط، مرکز تحقیقات علوم بهداشتی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
2- دانشجوی دوره دکتری تخصصی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
3- کارشناس ارشد بهداشت محیط، مرکز پژوهش دانشجویان، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران ، samiee_fateme@yahoo.com
چکیده:   (5078 مشاهده)

مقدمه: پلی اتیلن تری فتالات یکی از مهمترین ترکیبات پلاستیکی است که جهت تولید محصولات گوناگونی همانند فیبر و ظروف بسته بندی مواد غذایی بکار می رود. با توجه به پایداری پلاستیک ها در طبیعت و همچنین قابلیت استفاده مجدد از برخی ضایعات پلاستیکی تدوین برنامه ای جامع به منظور جمع آوری و بازیافت این مواد امری ضروری می باشد.

روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی بوده که در سال 1391 در مناطق چهارگانه تحت پوشش شهرداری همدان انجام گرفته است. اطلاعات مورد نیاز آن از طریق مقالات، سایت های معتبر، پرسشنامه و مصاحبه با مدیریت مواد زائد جامد و مدیریت سازمان بازیافت شهرداری شهر همدان بدست آمده است. جهت برآورد میزان پلیمر مور نظر در پسماند، مقدار کل ضایعات جمع آوری شده توسط بخش های دولتی، خصوصی و... مورد بررسی قرار گرفته و سپس متوسط میزان پلی اتیلن تری فتالات بازیافتی در هر ماه در شهر همدان محاسبه گردید.

یافته ها: بر اساس نتایج حاصله 17/60 درصد از مواد زائد شهری شهر همدان از نوع زائدات خشک بوده که سهم ضایعات پلی اتیلن تری فتالات 0/99 درصد می باشد. همچنین با استفاده از فرایند بازیافت می توان به میزان 3160000 مگاژول انرژی و 56100 دلار به ازای 51 تن ضایعات پلیمری در سرمایه ارزی صرفه جویی نمود.

نتیجه گیری: بررسی ها نشان داد که روش بازیافت از مبدا دارای کارایی بسیار بالاتری نسبت به سایر روشهای مدیریتی جمع آوری ضایعات می باشد. در همین راستا آموزش شهروندان نیز تاثیر بسزایی در گسترش فرهنگ بازیافت خواهد داشت.

متن کامل [PDF 701 kb]   (4992 دریافت)    
نوع مطالعه: مقاله پژوهشي | موضوع مقاله: علوم بهداشتی
دریافت: 1394/8/23 | پذیرش: 1394/11/18 | انتشار: 1394/11/19

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.