مقدمه: کیفیت زندگی تحت تاثیر عوامل روانشناختی زیادی است که از مهمترین آنها می‌توان به صفات شخصیت و الگوهای ارتباطی خانواده اشاره کرد. این پژوهش با هدف بررسی نقش صفات شخصیت و الگوهای ارتباطی خانواده در پیش‌بینی کیفیت زندگی پرستاران انجام شد.

روش کار: این پژوهش توصیفی_تحلیلی از نوع مقطعی بود. در مجموع 180 پرستار با روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای از میان پرستاران بیمارستان‌های شهید مفتح و پانزده خرداد شهر ورامین در سال 1394 انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه‌های صفات شخصیت Costa & McCrae، الگوهای ارتباطی خانواده Koerner & Fitzpatrick و کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی جمع آوری شد. داده‌ها با روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیری با استفاده از نرم‌افزار SPSS-19 تجزیه و تحلیل شدند.

یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که روان‌رنجورخویی و الگوی همنوایی با کیفیت زندگی پرستاران رابطه منفی و معنادار و برون‌گرایی، پذیرش، سازگاری، وظیفه‌شناسی و الگوی گفت و شنود با کیفیت زندگی پرستاران رابطه مثبت و معنادار داشتند (0/05>P). تحلیل رگرسیون نشان داد برون‌گرایی، روان‌رنجورخویی و الگوی ارتباطی همنوایی توانستند 24/5 درصد از تغییرات کیفیت زندگی پرستاران را پیش‌بینی کنند (0/001>P). همچنین سهم روان‌رنجورخویی در پیش‌بینی کیفیت زندگی پرستاران بیش از سایر متغیرها بود (0/001>P).

نتیجه‌گیری: برون‌گرایی، روان‌رنجورخویی و الگوی ارتباطی همنوایی توانایی پیش‌بینی معنادار کیفیت زندگی پرستاران را داشتند، لذا این متغیرها می‌توانند نقش موثری در بهبود کیفیت زندگی پرستاران داشته باشند. بنابراین توصیه می‌شود که درمانگران به متغیرهای مذکور توجه کرده و بر اساس آنها برنامه‌هایی برای بهبود کیفیت زندگی پرستاران طراحی کنند.