مقدمه: دیابت یک بیماری ناتوان کننده است که بر عملکرد شغلی و کیفیت زندگی افراد تأثیر منفی دارد. کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو به دلیل مزمن بودن بیماری، ایجاد ناتوانی و از کار افتادگی و همچنین نیاز به مراقبت مادام العمر، شدیداً تحت تأثیر بیماری و عوارض آن قرار می‌گیرد. مطالعه حاضر با هدف تعیین رابطه بین عزت نفس، تاب‌آوری و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو شهر همدان انجام گرفت.

روش کار: در این مطالعه مقطعی (توصیفی_تحلیلی)، 186 نفر از بیماران مبتلا به دیابت نوع دو دارای پرونده در مرکز دیابت شهر همدان در سال 1394مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده‌ها شامل: پرسشنامه‌های عزت نفس کوپراسمیت، تاب‌آوری کانر-دیویدسون و کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی بود. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 16 و ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چند متغیره و آزمون تی مستقل مورد بررسی قرار گرفت.

یافته‌ها: دو متغیر عزت نفس (0/001>P) و تاب‌آوری (0/02=P) ارتباط همبستگی معناداری با کیفیت زندگی بیماران دیابتی داشتند، اما تحلیل رگرسیون نشان داد تنها عزت نفس می تواند کیفیت زندگی را به طور معناداری پیش بینی نماید (0/001>P). بین جنسیت و کیفیت زندگی (0/021=P)، عزت نفس (0/02=P) و تاب‌آوری (0/008=P) بیماران دیابتی اختلاف معناداری وجود داشت.

نتیجه‌گیری: با افزایش عزت نفس و تاب‌آوری در بیماران مبتلا به دیابت کیفیت زندگی آنها بهبود خواهد یافت. ارائه راهکارهای مناسب جهت افزایش عزت نفس و تاب‌آوری در بیماران دیابتی موجب اصلاح و ارتقای کیفیت زندگی این بیماران خواهد شد.