مقدمه: اختلالات خلقی گروه وسیعی از اختلالات را شامل می شوند که با اختلال خلق، فقدان کنترل بر خلق و تجربه ناراحتی ذهنی شدید همراه هستند. کسانی که خلق بالا دارند (مانیا)، حالت انبساط خاطر، پرش افکار، کاهش نیاز به خواب، افزایش اعتماد به نفس و افکار بزرگ منشانه نشان می دهند. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی علائم و نشانه های مانیا در بیماران بستری مبتلا به اختلال دوقطبی I در حمله مانیا در بخش روانپزشکی بیمارستان فرشچیان شهر همدان بود.

روش کار: این مطالعه توصیفی_تحلیل از نوع مقطعی بر روی کلیه 230 بیمار دوقطبی مبتلا به حمله مانیا، که در طول سال 1392 در بخش روانپزشکی بیمارستان فرشچیان بستری شده بودند انجام شد، داده ها بوسیله چک لیست محقق ساخته بر اساس معیارهای DSM-IV-TR جمع آوری گردید. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تی مستقل و با نرم افزار SPSS نسخه 16 انجام گرفت.

یافته ها: فراوانی علائم و نشانه های مانیا به ترتیب عبارت بودند از: کاهش نیاز به خواب (88/3 درصد)، پرحرفی (86/95 درصد)، سراسیمگی روانی حرکتی (86/2 درصد)، بزرگ منشی (80/4 درصد)، ویژگی های سایکوتیک (71/3 درصد)، حواس پرتی (69/6 درصد)، پرش افکار (63/9 درصد)، بخشندگی (56/5 درصد)، افزایش میل جنسی (30/9 درصد) و تفاوت معناداری بین فراوانی علائم بین زن و مرد به جز در ویژگی های سایکوتیک وجود نداشت (0/05P).

نتیجه گیری: چهار نشانه کاهش نیاز به خواب، سراسیمگی روانی حرکتی، بزرگ منشی، پرحرفی بطور کلی فراوان ترین علائم و نشانه های مشاهده شده در بیماران بود. بنابراین توصیه می شود کادر درمان به این علائم توجه بیشتری نماید.