مقدمه: زیروبمی عادتی ادراک مرتبط با میانگین فرکانس پایه ای گفتاری می باشد. در ارزیابی های بالینی مراجعان، به بررسی این مساله پرداخته می شود که آیا زیروبمی عادتی فرد در محدوده طبیعی برای او قرار دارد. از آنجا که زیروبمی غیرطبیعی یک ویژگی شایع در خیلی از بیماری های صوت است، ارزیابی زیروبمی عادتی و فاکتورهای موثر بر آن، ممکن است به متخصصان کمک کند که وجود و میزان اختلال صوت را تعیین کنند. در پژوهش حاضر، هدف بررسی تاثیر دیرش نمونه گفتار، بر زیروبمی عادتی فرد می باشد.
روش کار: در پژوهش حاضر، فرکانس پایه گفتاری30 زن طبیعی فاقد اختلال صوت، در محدوده سنی 18 تا 30 سال با استفاده ازنرم افزار praat در یک تکلیف شمارش 60 ثانیه ای، که سه بار انجام و سپس میانگین گیری شد، بدست آمد. هم چنین باید شرکت کنندگان معیارهای ورود پژوهش را دارا باشند.
یافته ها: میانگین فرکانس پایه گفتاری در محدوده زمانی 0-1 ثانیه: 19.22 ±218.87، در محدوده زمانی 0-5 ثانیه 19.56±211.00، در محدوده زمانی 0-15 ثانیه 19.50±202.65، در محدوده زمانی 0-30 ثانیه 105.49±219.07 و در محدوده زمانی 0-60 ثانیه 103.33±215.86 بود. تحلیل واریانس در اندازه های مکرر نشان داد میانگین فرکانس پایه گفتاری با محدوده زمانی ارتباط معنا دار آماری دارد (0.001&ge p؛47.136 =F).
نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر نشان داد که دیرش نمونه گفتاری تاثیر مستقیمی بر زیروبمی عادتی فرد دارد.