1- دانشجوی کارشناسی ارشد انگلشناسی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران.
2- استاد گروه انگل شناسی و قارچ شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران.
3- استاد گروه پزشکی مولکولی و ژنتیک انسانی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران.
4- استادیار گروه انگل شناسی و قارچ شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران.
5- مربی گروه انگل شناسی و قارچ شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران.
6- دانشیار گروه انگل شناسی و قارچ شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران ، a.h.maghsood@umsha.ac.ir
چکیده: (5229 مشاهده)
مقدمه: ژیاردیا لامبلیا یکی از عوامل اسهالهای ناتوانکننده بهصورت آندمیک و اپیدمیک در سراسر جهان در بین اطفال و جهانگردان است. هدف این مطالعه تعیین شیوع و عوامل خطر مرتبط با آلودگی به ژیاردیا لامبلیا در مراجعهکنندگان به بیمارستانها و مراکز بهداشتی و درمانی شهر همدان بود.
روش کار: مطالعه حاضر بر روی مراجعین به مراکز بهداشتی و درمانی همدان در سالهای 1394-1393 انجام پذیرفت. پس از کسب رضایت آگاهانه و ثبت اطلاعات دموگرافیک و نشانههای بالینی، نمونه مدفوع داوطلبین با روش گستره مستقیم بررسی و نمونههای مشکوک با روش فرمالین- اتر و رنگآمیزی تریکروم مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج با آزمون کای- دو و آزمون دقیق فیشر تجزیه و تحلیل شدند. سطح معناداری 0/05 در نظر گرفته شد.
یافتهها: از 4066 فرد (2004 مذکر و 2062 مونث با میانگین سنی 32 سال) مورد بررسی، 64 نفر (1/57%) آلوده به ژیاردیا لامبلیا بودند. آلودگی در آقایان (2/09%) تقریبا دو برابر خانمها (1/05%) بود (0/001>P). شایعترین نشانههای بالینی بیماران نفخ و درد شکم بود. بین آلودگی به انگل و عواملی چون نوع آب آشامیدنی، سن و سطح تحصیلات افراد رابطه معناداری مشاهده شد، اما ارتباط آماری معناداری بین آلودگی به ژیاردیا و محل سکونت، تماس با حیوانات، نحوهی شستشوی سبزی و سابقه مسافرت مشاهده نشد.
نتیجهگیری: گرچه نتایج شیوع نسبتا پایین آلودگی به ژیاردیا را در همدان نشان داد، اما با توجه به عوارض ژیاردیوز مانند سوءتغذیه و اختلال در رشد به خصوص در کودکان، ارتقاء سطح بهداشت به ویژه تامین آب آشامیدنی سالم جهت پیشگیری و کنترل این عفونت، باید مدنظر قرار داشته باشد.
نوع مطالعه:
مقاله پژوهشي |
موضوع مقاله:
علوم پایه دریافت: 1395/11/11 | پذیرش: 1395/12/27 | انتشار: 1396/6/13