دوره 19، شماره 2 - ( مجله علمی پژوهان،زمستان 1399 )
جلد 19 شماره 2 صفحات 57-50 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (2202 مشاهده)
سابقه و هدف: خودناتوان‌سازی انجام یا قصد انجام مجموعه رفتارهایی است که به‌منظور بیرونی جلوه‌دادن شکست‌ها و درونی جلوه‌دادن موفقیت‌ها به کار می‌رود. مطالعه حاضر با هدف تعیین وضعیت خودناتوان‌سازی و ارتباط آن با برخی متغیرهای تحصیلی در دانشجویان انجام شد.
مواد و روش‌‌ها: این پژوهش نوعی مطالعه توصیفی تحلیلی از نوع مقطعی بود که در میان 296 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه انجام شد. شرکت‌کنندگان به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده و با احتمال متناسب با حجم در هر یک از خوشه‌ها (دانشکده‌ها) انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از پرسش‌نامه به‌صورت خودگزارش‌دهی جمع‌آوری شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار نسخه ویندوز SPSS نسخه 16 و آزمون‌های توصیفی و تحلیلی در سطح اطمینان 95 درصد تجزیه‌وتحلیل شدند.
یافته‌ها: دامنه سن دانشجویان 18 تا 31 سال و میانگین آن 10/2±21/22 سال بود. میانگین نمره خودناتوان‌سازی دانشجویان 48/3±64/16 بود که در مجموع 56/66 درصد از حداکثر نمره قابل اکتساب کسب شد. دانشجویان دانشکده دندان‌پزشکی خودناتوان‌سازی بیشتری نسبت به سایر دانشکده‌ها داشتند (011/0P=). دانشجویان متأهل خودناتوان‌سازی بیشتری نسبت به دانشجویان مجرد داشتند (025/0P=). دانشجویانی که سن بیشتری داشتند، نمره بالاتری در خودناتوان‌سازی کسب کردند (114/0r= و 025/0P=).
نتیجه‌گیری: با توجه به اینکه دانشجویان بیش از 50 درصد از نمره خودناتوان‌سازی را کسب کردند، به نظر می‌رسد برنامه‌ریزی برنامه‌های مداخله‌ای مرتبط و قبل از آن انجام مطالعات تکمیلی برای دستیابی به علل مؤثر ضروری است.
مواد و روش‌‌ها: این پژوهش نوعی مطالعه توصیفی تحلیلی از نوع مقطعی بود که در میان 296 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه انجام شد. شرکت‌کنندگان به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده و با احتمال متناسب با حجم در هر یک از خوشه‌ها (دانشکده‌ها) انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از پرسش‌نامه به‌صورت خودگزارش‌دهی جمع‌آوری شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار نسخه ویندوز SPSS نسخه 16 و آزمون‌های توصیفی و تحلیلی در سطح اطمینان 95 درصد تجزیه‌وتحلیل شدند.
یافته‌ها: دامنه سن دانشجویان 18 تا 31 سال و میانگین آن 10/2±21/22 سال بود. میانگین نمره خودناتوان‌سازی دانشجویان 48/3±64/16 بود که در مجموع 56/66 درصد از حداکثر نمره قابل اکتساب کسب شد. دانشجویان دانشکده دندان‌پزشکی خودناتوان‌سازی بیشتری نسبت به سایر دانشکده‌ها داشتند (011/0P=). دانشجویان متأهل خودناتوان‌سازی بیشتری نسبت به دانشجویان مجرد داشتند (025/0P=). دانشجویانی که سن بیشتری داشتند، نمره بالاتری در خودناتوان‌سازی کسب کردند (114/0r= و 025/0P=).
نتیجه‌گیری: با توجه به اینکه دانشجویان بیش از 50 درصد از نمره خودناتوان‌سازی را کسب کردند، به نظر می‌رسد برنامه‌ریزی برنامه‌های مداخله‌ای مرتبط و قبل از آن انجام مطالعات تکمیلی برای دستیابی به علل مؤثر ضروری است.
واژه‌های کلیدی: انگیزش پیشرفت تحصیلی، خودکارآمدی تحصیلی، عزت نفس
نوع مطالعه: مقاله پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی و روانپزشکی
دریافت: 1399/12/23 | پذیرش: 1399/12/10 | انتشار: 1399/12/10
دریافت: 1399/12/23 | پذیرش: 1399/12/10 | انتشار: 1399/12/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |