دوره 20، شماره 4 - ( مجله علمی پژوهان، پاییز 1401 )
جلد 20 شماره 4 صفحات 216-206 |
برگشت به فهرست نسخه ها
صفورا محمدی1 
، مسعود خداویسی2 ، لیلی تاپاک3 ، رویا امینی* 4
، مسعود خداویسی2 ، لیلی تاپاک3 ، رویا امینی* 4
1- گروه پرستاری سلامت جامعه، دانشکده ی پرستاری و مامایی همدان، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
2- گروه پرستاری سلامت جامعه، دانشکده ی پرستاری و مامایی همدان، مرکز تحقیقات مراقبت از بیماری‌های مزمن در منزل، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
3- گروه آمار زیستی، دانشکده‌ی بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
4- گروه پرستاری سلامت جامعه، دانشکده ی پرستاری و مامایی همدان، مرکز تحقیقات مراقبت از بیماری‌های مزمن در منزل، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران ، aminiroy@gmail.com
2- گروه پرستاری سلامت جامعه، دانشکده ی پرستاری و مامایی همدان، مرکز تحقیقات مراقبت از بیماری‌های مزمن در منزل، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
3- گروه آمار زیستی، دانشکده‌ی بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
4- گروه پرستاری سلامت جامعه، دانشکده ی پرستاری و مامایی همدان، مرکز تحقیقات مراقبت از بیماری‌های مزمن در منزل، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران ، aminiroy@gmail.com
چکیده: (602 مشاهده)
سابقه و هدف: با توجه به اهمیت ارتباط مادر-کودک، پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر آموزش ارتباط مؤثر به مادران بر زمان ارتباط مادر-کودک در شیرخواران انجام شد.
مواد و روش‌‌ها: در این مطالعه‌ی نیمه تجربی، ۲۵۰ نفر از مادران (۱۲۵ نفر در هرگروه) دارای شیرخوار زیر یک‌سال با روش نمونه‌گیری طبقه‌ای شرکت نمودند. اطلاعات توسط پرسش‌نامه قبل و ۱/۵ ماه پس از آموزش جمع‌آوری شد. جهت گروه مداخله، برنامه‌ی آموزشی طی سه جلسه‌ی ۳۰ دقیقه‌ای به صورت هفتگی ارائه شد. داده‌ها توسط آزمون‌های Independent t-test، Paired t-test، Chi-square و تحلیل رگرسیون مورد تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: زمان در آغوش گرفتن، بازی کردن، تماس چشمی مؤثر و تماس پوستی یا لمس شیرخوار در اغلب کودکان دو گروه قبل از مداخله مشابه یکدیگر بود (۰/۰۵ < P)؛ اما بعد از مداخله، تعداد ساعات در آغوش گرفتن، بازی کردن، تماس چشمی مؤثر و تماس پوستی یا لمس شیرخوار در گروه مداخله به صورت معنی‌داری بالاتر از گروه شاهد بود (۰/۰۵ > P).
نتیجه‌گیری: مطالعه‌ی حاضر بیانگر تأثیر آموزش ارتباط مؤثر به مادران بر مدت زمان ارتباط مادر- کودک می‌باشد. پیشنهاد می‌گردد، حین مراقبت‌های بهداشتی، نحوه‌ی آموزش مؤثر به مادران آموزش داده شود.
مواد و روش‌‌ها: در این مطالعه‌ی نیمه تجربی، ۲۵۰ نفر از مادران (۱۲۵ نفر در هرگروه) دارای شیرخوار زیر یک‌سال با روش نمونه‌گیری طبقه‌ای شرکت نمودند. اطلاعات توسط پرسش‌نامه قبل و ۱/۵ ماه پس از آموزش جمع‌آوری شد. جهت گروه مداخله، برنامه‌ی آموزشی طی سه جلسه‌ی ۳۰ دقیقه‌ای به صورت هفتگی ارائه شد. داده‌ها توسط آزمون‌های Independent t-test، Paired t-test، Chi-square و تحلیل رگرسیون مورد تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: زمان در آغوش گرفتن، بازی کردن، تماس چشمی مؤثر و تماس پوستی یا لمس شیرخوار در اغلب کودکان دو گروه قبل از مداخله مشابه یکدیگر بود (۰/۰۵ < P)؛ اما بعد از مداخله، تعداد ساعات در آغوش گرفتن، بازی کردن، تماس چشمی مؤثر و تماس پوستی یا لمس شیرخوار در گروه مداخله به صورت معنی‌داری بالاتر از گروه شاهد بود (۰/۰۵ > P).
نتیجه‌گیری: مطالعه‌ی حاضر بیانگر تأثیر آموزش ارتباط مؤثر به مادران بر مدت زمان ارتباط مادر- کودک می‌باشد. پیشنهاد می‌گردد، حین مراقبت‌های بهداشتی، نحوه‌ی آموزش مؤثر به مادران آموزش داده شود.
واژه‌های کلیدی: آموزش، ارتباط مادر- کودک، شیرخوار
نوع مطالعه: مقاله پژوهشي |
موضوع مقاله:
علوم بهداشتی
دریافت: 1400/7/8 | پذیرش: 1400/9/2 | انتشار: 1401/9/30
دریافت: 1400/7/8 | پذیرش: 1400/9/2 | انتشار: 1401/9/30
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |