مقدمه: بهنجاری و نابهنجاری جامعه در گرو شرایط عمومی خانواده هاست. اغلب مداخله­ها و روش­های زوج درمانی در صدد افزایش رضایت زناشویی و کیفیت زندگی زوجین ناسازگار می­باشند. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر کیفیت زندگی زوجین ناسازگار بود.

روش کار: این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع طرح پیش­آزمون_پس­آزمون با گروه کنترل بود. از میان کلیه­ی زوجین مراجعه کننده به بهزیستی شهر شیراز در سال ۱۳۹۰ تعداد ۳۰ زوج که به صورت نمونه گیری در دسترس به طور تصادفی در دوگروه آزمایش (۱۵ زوج) و گروه کنترل (۱۵ زوج) گمارده شدند. آزمودنی­های گروه آزمایش ۸ جلسه مداخله را دریافت کردند و آزمودنی­های گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفتند. داده ها با مقیاس کیفیت زندگی SF-۳۶ جمع آوری گردید. داده­های پژوهش با روش­ تحلیل کواریانس چند متغیری با استفاده از نرم افزار  SPSS-۱۶تجزیه و تحلیل شدند.

یافته­ها: نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که درمان مبتنی بر کیفیت زندگی باعث بهبود کیفیت زندگی به طور کلی می شود (۰/۰۰۱˂P). همچنین بین مؤلفه های عملکرد جسمانی، محدودیت جسمانی، تحمل درد، سرزندگی و نشاط، محدودیت عاطفی و هیجانی در دو گروه آزمایش و گواه تفاوت معناداری وجود داشت (۰/۰۰۱˂P). اما اختلاف معناداری در مولفه های سلامت عمومی، عملکرد اجتماعی و سلامت روانی بین دو گروه وجود نداشت (۰/۰۵˂P).

سابقه و هدف: سازگاری شغلی برای ادامه­ اشتغال موفقیت­ آمیز پرستاران عامل مهمی به شمار می ­رود. پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین هویت اخلاقی، بهزیستی معنوی و جهت­ گیری مذهبی با سازگاری شغلی در پرستاران انجام شد.
مواد و روش‌‌ها: طرح مطالعه حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش پرستاران زن شاغل در بیمارستان­ های دولتی شهر اردبیل در سال ۱۳۹۴ بودند که از میان آنها به روش نمونه­ گیری در دسترس تعداد ۱۲۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع ­آوری داده‌‌­ها، از پرسشنامه­ های هویت اخلاقی آکویینو و رید (۲۰۰۲)، بهزیستی معنوی فیشر (۲۰۰۵)، جهت­ گیری مذهبی آلپورت (۱۹۶۸) و مقیاس سازگاری شغلی دﻳﻮﻳﺲ و ﻻﻓﻜﻮاﻳﺴﺖ (۱۹۹۱) استفاده شد. تحلیل داده­ ها با استفاده از آزمون­ های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه انجام شد. داده­ ها در نرم­ افزار آماری SPSS نسخه ۲۳ تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین هویت اخلاقی (۶۳/۰=r) و بهزیستی معنوی (۵۳/۰=r) با سازگاری شغلی پرستاران همبستگی مثبت و معناداری وجود داشت. همچنین از بین مؤلفه­ های جهت­ گیری مذهبی، بین جهت­ گیری درونی (۵۶/۰=r) با سازگاری شغلی رابطه مثبت و معنادار و بین جهت­ گیری بیرونی (۵۲/۰=r) با سازگاری شغلی رابطه منفی و معناداری وجود داشت (۰/۰۵=P). با توجه به ضرایب بتا، هویت اخلاقی، بهزیستی معنوی و جهت ­گیری مذهبی در مجموع ۰/۶۱ از واریانس سازگاری شغلی را در پرستاران زن پیش­‏ بینی نمودند (۰/۰۵=P).
نتیجه‌گیری: سازگاری شغلی پرستاران توسط متغیرهای هویت اخلاقی، بهزیستی معنوی و جهت­ گیری مذهبی قابل پیش ­بینی است، بنابراین پیشنهاد می‌شود که روانشناسان و مشاوران جهت بالا بردن میزان سازگاری شغلی پرستاران، نقش این متغیرها را مورد توجه قرار دهند.