مقدمه: اختلال اعتیاد اینترنتی، یک اختلال روان شناختی است که زندگی فردی و اجتماعی افراد را تحت تاثیر قرار داده و موجب نا به سامانی هایی در آن می شود. هدف این مطالعه، مقایسه ی اختلال خواب، انزوای اجتماعی و دشواری تنظیم هیجان در دانشجویان دارای اختلال اعتیاد به اینترنت و عادی بود.

روش کار: پژوهش حاضر توصیفی_تحلیلی از نوع مقطعی بود. از میان دانشجویان دانشگاه آزاد شهر اردبیل در سال ۹۳-۹۲، ۲۵ نفر دانشجوی وابسته به اینترنت و ۲۵ نفر دانشجوی عادی به صورت تصادفی چندمرحله ای از میان دانشکده های علوم پزشکی و پایه انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های اعتیاد به اینترنت، شاخص شدت بی خوابی، انزوای اجتماعی و تنظیم هیجان استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار ۱۷-SPSS و آزمون تحلیل واریانس چند متغیری مورد تحلیل قرار گرفت.

یافته ها: بیشترین میانگین را در دانشجویان وابسته، متغیر تنظیم هیجان ۱۵/۵۱±۹۹/۶۴ و کمترین آن زود بیدار شدن از خواب ۱/۰۵±۲/۲۴ از مؤلفه‌های اختلال خواب بود. همچنین بیشترین میانگین را در میان دانشجویان عادی متغیر تنظیم هیجان ۱۶/۱۷±۹۳/۳۲ و کمترین آن تداوم خواب ۱/۲۲±۲ از مؤلفه‌های اختلال خواب است. همچنین بین دو گروه، از نظر اختلال خواب (۰/۰۰۱=P) و انزوای اجتماعی (۰/۰۰۴=P)، اختلاف معناداری وجود داشت. اما در متغیر تنظیم هیجان بین دو گروه تفاوت معناداری مشاهده نشد (۰/۱۶۵=P).

نتیجه گیری: نتایج بیانگر این بود که اعتیاد به اینترنت نقش بسزایی در ایجاد اختلال خواب و انزوای اجتماعی دارد. این یافته می تواند تلویحاتی برای حمایت اجتماعی از این دانشجویان داشته باشد و پیشینه ای برای تحقیقات گسترده تر در این زمینه ایجاد کند.

مقدمه: مثبت اندیشی تمایل به اتخاذ امیدوارانه ترین دیدگاه و یک پیش آمادگی عاطفی و شناختی در فرد برای ارزیابی و پیش بینی وقایع زندگی است. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر آموزش مثبت اندیشی بر تنظیم هیجانی و بهزیستی روانشناختی دانشجویان انجام شد.

روش کار: این پژوهش از نوع آزمایشی و طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. از بین دانشجویان دانشگاه بیرجند در سال ۹۳-۹۴، ۲۳۸ نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب و پیش آزمون انجام شد. از میان ۶۰ نفر که دارای تنظیم هیجانی و بهزیستی روانشناختی یک انحراف معیار پایین تر از میانگین جامعه بودند به صورت تصادفی ساده ۲۸ نفر در دو گروه (۱۴ نفر گروه آزمایش و ۱۴ گروه کنترل) قرار گرفتند. برای گروه آزمایش، ۷ جلسه ی ۲ ساعته برنامه آموزش مثبت اندیشی برگزار و سپس پس آزمون اجرا شد. داده ها با پرسشنامه های تنظیم هیجانی گرواس و جان، بهزیستی روانشناختی ریف و آموزش مثبت اندیشی بر اساس برنامه ریزی عصبی، کلامی بندلر و گریندر بود. تحلیل آماری به روش تی مستقل و تحلیل کواریانس با نرم افزار SAS انجام شد.

یافته ها: آموزش مثبت اندیشی بر متغیرهای اصلی تنظیم هیجانی (۰/۰۰۱=P) و بهزیستی روانشناختی (۰/۰۱۱=P) و زیر مؤلفه های ارزیابی مجدد شناختی (۰/۰۰۱=P)، رشد شخصی (۰/۰۵=P)، ارتباط مثبت با دیگران (۰/۰۴۵=P) و پذیرش خود (۰/۰۰۲=P) تأثیر معنا دار دارد. ولی آموزش مثبت اندیشی بر زیر مؤلفه های سرکوبی، استقلال، تسلط بر محیط و هدفمندی در زندگی اثربخش نیست (P>۰/۰۵).

نتیجه گیری: نتایج اثر آموزش مثبت اندیشی بر تنظیم هیجانی و بهزیستی روانشناختی دانشجویان و نقش مثبت اندیشی در ارتقای روابط بین فردی، سلامت روانشناختی و توانایی های ابراز وجود را تاًیید می کند.