مقدمه: سندرم پیش از قاعدگی یک مشکل روانی تنی است که در اواخر فاز لوتئال سیکل قاعدگی رخ می­ دهد. بسیاری از زنان از علایم این سندرم رنج می­ برند. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی سندرم پیش از قاعدگی و ارتباط آن با فعالیت بدنی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی بوشهر بود.

روش­ کار: یک مطالعه مقطعی از نوع توصیفی- تحلیلی در سال ۹۴ طراحی شد و ۴۰۸ دانشجو از پنج دانشکده در دانشگاه علوم پزشکی بوشهر به روش طبقه بندی تصادفی انتخاب شدند. اطلاعات از طریق پرسشنامه استاندارد سندرم قبل از قاعدگی (PMSQ) و پرسشنامه بین المللی فعالیت بدنی (IPAQ) جمع ­آوری گردید. آنالیز داده ­ها با استفاده از شاخص­ های توصیفی، تحلیل واریانس یکطرفه (ANOVA)، آزمون  تی مستقل و آزمون کای دو انجام شد.

یافته ­ها: میانگین سنی دانشجویان ۲,۴۸ ± ۲۱.۷۷ و فراوانی  سندرم پیش از قاعدگی ۸۳ درصد بود. ۴۸ درصد دانشجویان فعالیت بدنی ضعیف، ۴۱ درصد متوسط و ۱۱ درصد فعالیت شدید داشتند. ارتباط معنی­داری بین فعالیت بدنی و فراوانی سندرم پیش از قاعدگی یافت نشد (P=۰.۳۸۴)، اما شدت اضظراب (۰.۰۴۱=P)، خشم پایدار (۰.۰۱۲=P)، میگرن (۰.۰۱۸=P)، نفخ شکم (۰.۰۴۲=P) با فعالیت فیزیکی کاهش نشان داد.

نتیجه­ گیری: سندرم پیش از قاعدگی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی بوشهر از شیوع بالایی برخوردار بود و تقریباً نیمی از دانشجویان نیز کم ­تحرک بودند. به نظر می­ رسد برنامه­ ریزی جهت آموزش سلامت و انجام فعالیت فیزیکی می­ تواند در تعدیل علایم سندرم پیش از قاعدگی موثر باشد.