مقدمه: کیفیت زندگی کاری یک برنامه جامع است که به ارتقای بهره وری، بهبود عملکرد و رضایتمندی کارکنان منجر می گردد. استرس شغلی نیز واکنش‌های‌ فیزیکی‌، ذهنی‌ و عاطفی‌ فرد است که‌ در نتیجه‌ تغییرات‌ و نیازهای‌ زندگی‌ کاری فرد تجربه‌ می‌شوند. پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط کیفیت زندگی کاری با استرس های شغلی کارکنان دانشگاه بوعلی سینا همدان انجام گردید.

روش کار: مطالعه ی حاضر توصیفی_تحلیلی از نوع مقطعی بود، که بر روی کلیه کارکنان دانشگاه بوعلی سینا همدان در سال 1392 که 178 نفر بودند انجام گرفت. داده ها بوسیله دو پرسشنامه تعیین کیفیت زندگی کاری و پرسشنامه طبقه بندی میزان استرس فرد گردآوری شد. تجزیه و تحلیل با استفاده از آزمون لاندا و ضریب همبستگی پیرسون با نرم افزار SPSS-16 انجام شد.

یافته ها: نتایج نشان داد که سطح کیفیت زندگی کاری در جامعه مورد پژوهش در حد متوسط بود و بین کیفیت زندگی‌کاری با تحصیلات کارکنان (0/001=P) و سابقه کار آنان (0/04=P) همبستگی معناداری وجود داشت. اما ارتباط معناداری با جنس، تاهل، سن وجود نداشت. ضمناً بر اساس آزمون همبستگی پیرسون، ارتباط معناداری بین کیفیت زندگی کاری و استرس شغلی افراد به دست آمد (0/004=P). به عبارتی هر قدر کیفیت زندگی کاری فرد بیشتر شود، استرس کمتری را تجربه می نماید.

نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش مدیران می توانند با بهبود سطح کیفیت زندگی کاری از طریق استقرار برنامه های مشارکتی و کار تیمی استرس شغلی در محیط کار را کاهش دهند.