دوره 15، شماره 4 - ( مجله علمی پژوهان،تابستان 1396 )
جلد 15 شماره 4 صفحات 65-56 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Kashef M, Moonikh K U, Kashef A. The effects of different doses of caffeine on time to exhaustion, resting levels and hemodynamic parameters response in young male athletes. Pajouhan Sci J 2017; 15 (4) :56-65
URL: http://psj.umsha.ac.ir/article-1-292-fa.html
URL: http://psj.umsha.ac.ir/article-1-292-fa.html
کاشف مجید، مُنیخ خلیل اله، کاشف علیرضا. تاثیر مصرف حاد مقادیر مختلف کافئین بر زمان رسیدن به واماندگی، سطوح استراحتی و پاسخ-های عوامل همودینامیک در مردان جوان ورزشکار. مجله علمی پژوهان. 1396; 15 (4) :56-65
مجید کاشف1 
، خلیل اله مُنیخ* 2، علیرضا کاشف3
، خلیل اله مُنیخ* 2، علیرضا کاشف3
1- استاد گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران، ایران.
2- دانشجوی دکترای فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران، ایران. ،kh.moonikh@srttu.edu
3- کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقات، تهران، ایران.
2- دانشجوی دکترای فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران، ایران. ،
3- کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقات، تهران، ایران.
چکیده: (5875 مشاهده)
مقدمه: کافئین یک محرک فیزیولوژیکی پرمصرف در سراسر جهان است که از طریق منابع طبیعی مانند قهوه و چای و منابعی که در حال حاضر به صورت نوشیدنی های انرژی زا و مکمل های غذایی در بازار عرضه می شوند، دریافت می گردد. تحقیق حاضر به منظور بررسی تاثیر مقادیر مختلف کافئین (دوزهای mg/kg 2/5 و mg/kg5) بر زمان رسیدن به واماندگی، سطوح استراحتی و پاسخهای قلبی- عروقی در مردان ورزشکار انجام شد.
روش کار: هشت دانشجوی پسر ورزشکار به طور هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در یک طرح متقاطع در سه حالت کنترل، دوز mg/kg 2/5 کافئین و دوز mg/kg5 کافئین قرار گرفتند. پروتکل ورزشی شامل دویدن وامانده‌ساز (با استفاده از آزمون بروس) روی نوار گردان بود. فشار خون، ضربان قلب و شاخص اکسیژن مصرفی میوکارد، در سه مرحله (قبل، یک ساعت پس از مصرف کافئین و بلافاصله پس از رسیدن به واماندگی) اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون شاپیرو- ویلک، تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر (در سطح معنیداری 0/05) و آزمون تعقیبی بونفرونی (در سطح معنی داری 0/0167) تحلیل شدند.
یافته ها: داده ها نشان دادند که مصرف هر دو دوز (mg/kg 2/5 و mg/kg5) کافئین موجب افزایش معنادار زمان رسیدن به واماندگی شد (0/016>P). به علاوه، مصرف دوز mg/kg 5 کافئین باعث افزایش معنادار فشار خون سیستولی و شاخص اکسیژن مصرفی در حالت استراحت، ضربان قلب، فشار خون سیستولی و شاخص اکسیژن مصرفی در حالت بلافاصله پس از رسیدن به واماندگی شد (0/016>P).
نتیجه گیری: به نظر می رسد، مردان ورزشکار برای بهبود زمان رسیدن به واماندگی می توانند از دوز پایین کافئین (mg/kg2/5) به جای دوزهای بالاتر(mg/kg5) آن، بدون اثرات جانبی مخرب قلبی- عروقی در زمان یک ساعت قبل از فعالیت ورزشی سود ببرند. برای نتیجه گیری قطعی مطالعات بیشتری ضرورت دارد.
روش کار: هشت دانشجوی پسر ورزشکار به طور هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در یک طرح متقاطع در سه حالت کنترل، دوز mg/kg 2/5 کافئین و دوز mg/kg5 کافئین قرار گرفتند. پروتکل ورزشی شامل دویدن وامانده‌ساز (با استفاده از آزمون بروس) روی نوار گردان بود. فشار خون، ضربان قلب و شاخص اکسیژن مصرفی میوکارد، در سه مرحله (قبل، یک ساعت پس از مصرف کافئین و بلافاصله پس از رسیدن به واماندگی) اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون شاپیرو- ویلک، تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر (در سطح معنیداری 0/05) و آزمون تعقیبی بونفرونی (در سطح معنی داری 0/0167) تحلیل شدند.
یافته ها: داده ها نشان دادند که مصرف هر دو دوز (mg/kg 2/5 و mg/kg5) کافئین موجب افزایش معنادار زمان رسیدن به واماندگی شد (0/016>P). به علاوه، مصرف دوز mg/kg 5 کافئین باعث افزایش معنادار فشار خون سیستولی و شاخص اکسیژن مصرفی در حالت استراحت، ضربان قلب، فشار خون سیستولی و شاخص اکسیژن مصرفی در حالت بلافاصله پس از رسیدن به واماندگی شد (0/016>P).
نتیجه گیری: به نظر می رسد، مردان ورزشکار برای بهبود زمان رسیدن به واماندگی می توانند از دوز پایین کافئین (mg/kg2/5) به جای دوزهای بالاتر(mg/kg5) آن، بدون اثرات جانبی مخرب قلبی- عروقی در زمان یک ساعت قبل از فعالیت ورزشی سود ببرند. برای نتیجه گیری قطعی مطالعات بیشتری ضرورت دارد.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشي |
موضوع مقاله:
پزشکی و علوم بالینی
دریافت: 1395/9/1 | پذیرش: 1396/2/9 | انتشار: 1396/6/13
دریافت: 1395/9/1 | پذیرش: 1396/2/9 | انتشار: 1396/6/13
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
حق تالیف (کپی رایت) برای مولفان محفوظ است.
صاحب امتیاز: دانشگاه علوم پزشکی همدانناشر: انتشارات دانشگاه علوم پزشکی همدان
شماره تماس مجله: 08138380090
شماره تماس ناشر: 08138382022
ایمیل: psj@umsha.ac.ir
