مقدمه: علم اخلاق به عنوان یکی از زیر بنایی ترین موضوعات آموزش حرفه ای در پرستاری و مامایی محسوب می گردد که بایستی مورد توجه قرار گیرد. این مطالعه با هدف تعیین میزان آگاهی پرستاران و ماماها از اصول اخلاق حرفه ای انجام گردید.

روش کار: در این مطالعه توصیفی_مقطعی با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای 289 نفر از پرستاران و ماماها از بیمارستانهای آموزشی شهر همدان در سال 1392 انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه ای دو قسمتی بود که بخش اول حاوی اطلاعات دموگرافیک و بخش دوم اطلاعات مربوط به سنجش آگاهی در حیطه های اخلاق حرفه ای، قانون و مقررات و ارتباطی بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS ویرایش 16 تجزیه و تحلیل شد. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی شامل همبستگی و آزمون کای دو استفاده شد. سطح معنی داری آزمون ها 5 درصد در نظر گرفته شد.

یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که 33/2% از واحد های پژوهش در محدوده سنی 30-26 سال بودند. 87/9% از آنان زن و 36/7% سابقه کار 5-1 سال داشتند. بیشترین آگاهی افراد در حیطه اخلاقی_حرفه ای 26/6% (خوب) %68/9 (متوسط)، در حیطه ارتباطی 31/1% (خوب) و 63% (متوسط) و در حیطه قانونی 1/7% (خوب) و 49/5% متوسط بود. از بین متغیرهای مورد بررسی بین حیطه اخلاقی با وضیعت استخدامی و بخش محل خدمت فرد (P=0/001) بین حیطه قانونی با سابقه کار (003/P=0) و بین حیطه ارتباطی با بخش محل خدمت فرد ارتباط معنادار وجود داشت (P=0/003).

نتیجه گیری: بیشترین آگاهی واحدها در حیطه اخلاقی و ارتباطی در حد خوب و متوسط و در حیطه قانونی ضعیف بوده است لذا پیشنهاد می گردد کلاس های آموزش مداوم ضمن خدمت جهت افزایش آگاهی آنان برگزار گردد.