مجله علمی پژوهان، زمستان، در دست انتشار
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.UMSHA.REC.1403.888
سلمان خزایی1 
، مبینا رنگچیان2 ، انسیه جنابی*3
، مبینا رنگچیان2 ، انسیه جنابی*3
1- مرکز تحقیقات علوم بهداشتی، پژوهشکده علوم و فناوری بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان
2- کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
3- مرکز تحقیقات مراقبت‌های مادر و کودک، پژوهشکده علوم و فناوری‌های بهداشت، پژوهشگاه سلامت ابن‌سینا، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران ،en.jenabi@yahoo.com
2- کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
3- مرکز تحقیقات مراقبت‌های مادر و کودک، پژوهشکده علوم و فناوری‌های بهداشت، پژوهشگاه سلامت ابن‌سینا، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران ،
چکیده: (244 مشاهده)
سابقه و هدف: این مطالعه با هدف شناسایی این عوامل و ارائه‌ی راهکارهای عملی برای تشخیص سریع‌تر و ارائه‌ی خدمات حمایتی و مداخله‌ای به‌موقع به کودکان اوتیسم و خانواده‌های آن‌ها اجرا شد.
مواد و روش ها: این مطالعه روی ۱۹۸ کودک مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم ثبت‌شده در سامانه‌ی دانشگاه علوم پزشکی همدان تا پایان دی‌ماه ۱۴۰۳ در استان همدان انجام شد. تشخیص اوتیسم براساس معیارهایDSM-V و ADI-R و توسط روانپزشک صورت گرفت. اطلاعات دموگرافیک کودک و والدین، عوامل مرتبط با بارداری و زایمان و ریسک فاکتورهای احتمالی ابتلا از سامانه استخراج و ارتباط آن‌ها با زمان تشخیص اوتیسم بررسی شد. برای مقایسه‌ی میانه‌ی زمان تشخیص اوتیسم براساس سطوح متغیرهای مورد بررسی از آزمون Log-rank استفاده شد.
یافته‌ها: در مطالعه‌ی حاضر، کودکان ساکن روستا، میانه‌ی زمان تشخیص طولانی‌تری (۴۸ ماه) نسبت به کودکان ساکن شهر (۳۶ ماه) داشتند و این تفاوت معنادار بود (۰/۰۳ = P). میانه‌ی زمان تشخیص در کودکانی که پدرانشان دارای تحصیلات ابتدایی بودند (۴۵ ماه) به‌طور قابل‌توجهی بیشتر از کودکانی بود که پدرانشان دارای تحصیلات دبیرستان و دیپلم (۳۶ ماه) یا دانشگاهی (۳۵/۵ ماه) بودند (۰/۰۳ = P). همچنین تغذیه‌ی انحصاری با شیر مادر در شش‌ماهه‌ی اول تولد با زمان تشخیص اوتیسم ارتباط داشت (۰/۰۰۵ = P) و کودکان با سطح اختلال خفیف به شکل معناداری، میانه‌ی زمان تشخیص طولانی‌تری داشتند (۰/۰۴ = P).
نتیجه‌گیری: مطالعه‌ی حاضر نشان داد اختلال طیف اوتیسم دیرتر در کودکان ساکن روستا، فرزندان پدران با تحصیلات ابتدایی و کودکان با سطح اختلال خفیف‌تر، تشخیص داده می شود.
مواد و روش ها: این مطالعه روی ۱۹۸ کودک مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم ثبت‌شده در سامانه‌ی دانشگاه علوم پزشکی همدان تا پایان دی‌ماه ۱۴۰۳ در استان همدان انجام شد. تشخیص اوتیسم براساس معیارهایDSM-V و ADI-R و توسط روانپزشک صورت گرفت. اطلاعات دموگرافیک کودک و والدین، عوامل مرتبط با بارداری و زایمان و ریسک فاکتورهای احتمالی ابتلا از سامانه استخراج و ارتباط آن‌ها با زمان تشخیص اوتیسم بررسی شد. برای مقایسه‌ی میانه‌ی زمان تشخیص اوتیسم براساس سطوح متغیرهای مورد بررسی از آزمون Log-rank استفاده شد.
یافته‌ها: در مطالعه‌ی حاضر، کودکان ساکن روستا، میانه‌ی زمان تشخیص طولانی‌تری (۴۸ ماه) نسبت به کودکان ساکن شهر (۳۶ ماه) داشتند و این تفاوت معنادار بود (۰/۰۳ = P). میانه‌ی زمان تشخیص در کودکانی که پدرانشان دارای تحصیلات ابتدایی بودند (۴۵ ماه) به‌طور قابل‌توجهی بیشتر از کودکانی بود که پدرانشان دارای تحصیلات دبیرستان و دیپلم (۳۶ ماه) یا دانشگاهی (۳۵/۵ ماه) بودند (۰/۰۳ = P). همچنین تغذیه‌ی انحصاری با شیر مادر در شش‌ماهه‌ی اول تولد با زمان تشخیص اوتیسم ارتباط داشت (۰/۰۰۵ = P) و کودکان با سطح اختلال خفیف به شکل معناداری، میانه‌ی زمان تشخیص طولانی‌تری داشتند (۰/۰۴ = P).
نتیجه‌گیری: مطالعه‌ی حاضر نشان داد اختلال طیف اوتیسم دیرتر در کودکان ساکن روستا، فرزندان پدران با تحصیلات ابتدایی و کودکان با سطح اختلال خفیف‌تر، تشخیص داده می شود.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
حق تالیف (کپی رایت) برای مولفان محفوظ است.
صاحب امتیاز: دانشگاه علوم پزشکی همدانناشر: انتشارات دانشگاه علوم پزشکی همدان
شماره تماس مجله: 08138380090
شماره تماس ناشر: 08138382022
ایمیل: psj@umsha.ac.ir
