مقدمه: دیابت یک بیماری مزمن محسوب می شود و امروزه یکی از موارد بسیار مهم در امر مراقبت از بیماران، بررسی کیفیت زندگی آن ها است. پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش منبع کنترل بیماری و همجوشی شناختی در پیش بینی کیفیت زندگی بیماران دیابتی صورت پذیرفت.

روش: روش اجرای پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه بیماران دیابتی نوع دو شهر اردبیل در سال ۱۳۹۴ تشکیل دادند که به روش نمونه گیری در دسترس ۱۱۶ نفر از بیماران دیابتی به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها، از مقیاس منبع کنترل راتر (۱۹۶۶)، مقیاس همجوشی شناختی گیلاندرز (۲۰۱۴) و مقیاس کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (۱۹۹۶) استفاده شد. داده‌ های پژوهش با روش­های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تجزیه و تحلیل شدند.

یافته ها: نتایج نشان داد بین منبع کنترل و کیفیت زندگی بیماران دیابتی رابطه معناداری وجود دارد (p=۰/۰۰۱  و ۰/۴۶۷ =r). هم چنین بین همجوشی شناختی و کیفت زندگی بیماران دیابتی همبستگی معناداری وجود دارد (p=۰/۰۰۱  و ۰/۳۴۶ -=r). ضرایب بتا نیز نشان داد که منبع کنترل درونی ۰/۴۶ (۰/۰۰۱= p) و همجوشی شناختی ۰/۳۱- (۰/۰۰۱= P) به شکل معناداری کیفیت زندگی بیماران دیابتی را تبیین می کنند.

نتیجه گیری: در مجموع می توان بیان نمود که منبع کنترل و همجوشی شناختی در زمره متغیرهای مرتبط با کیفیت زندگی بیماران دیابتی بودند و توانایی پیش بینی آن را دارند.