مقدمه و هدف: کم شنوایی یک طرفه بر مکان یابی صدا، فهم گفتار در شرایط شنیداری نامطلوب، پیشرفت تحصیلی، رفتار و یادگیری فرد کم شنوا اثرات مخربی دارد. باتوجه به این موارد تشخیص و مداخله زود هنگام کم شنوایی یکطرفه در سنین پدیین تر از اهمیت به سزایی برخوردار است. هدف از این مطالعه بررسی شیوع کم شنوایی یک طرفه در کودکان 3-6 سال مهد کودک شهر همدان در سال 1391 می باشد.

مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی – تحلیلی بوده و به روش مقطعی انجام پذیرفته است. در این مطالعه 345 کودک 3 تا 6 سال (185 دختر و 160 پسر) با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده از بین کودکان مهدهای کودک شهر همدان انتخاب شدند. از آزمون Play Audiomerry جهت بررسی آستانه های شنوایی استفاده گردید.

یافته ها: یافته های مطالعه نشان داد که از مجموع 690 گوش مورد مطالعه 30 مورد (4/3درصد) کم شنوایی یکطرفه شامل 26 مورد (3/8 درصد) کم شنوایی انتقالی، 3 مورد (0/4 درصد) کم شنوایی حسی عصبی و 1 مورد (0/1 درصد) کم شنوایی آمیخته در جامعه مورد پژوهش وجود دارد. نتایج آزمون های تحلیلی نیز نشان داد که اختلاف معناداری بین دو گوش، جنسیت و سنین مختلف وجود ندارد.

بحث و نتیجه گیری: در این پژوهش شیوع کم شنوایی یکطرفه به میزان 4/3 درصد به دست آمد که درصد بالایی از (3/8 درصد) کم شنوایی انتقالی می باشد و برای هر کودک حداقل یک بار در طول دوران بازآموزی ممکن است پیش آید. باتوجه به شیوع نسبتا بالای کم شنوایی یک طرفه در کودکان 3-6 سال و اهمیت این دوره سنی برای رشد گفتار و زبان و یادگیری تشخیص به موقع و مداخله زودهنگام ضروری می باشد.