مقدمه: گال از بیماری های انگلی پوستی واگیر و مشترک بین انسان و دام می باشد. این بیماری از جمله مشکلات بهداشت عمومی در بسیاری از کشورهای در حال توسعه است و اساسا با فقر و ازدحام جمعیت ارتباط دارد. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی اپیدمیولوژیک بیماری گال در زندان مرکزی همدان در سال 1392 انجام گردید.

روش کار: این مطالعه توصیفی_تحلیلی و از نوع مقطعی است. از بین 2900 زندانی مرد در زندان مرکزی همدان، پس از بررسی و معاینه بالینی تعداد 384 نفر به روش سیستماتیک انتخاب شدند. پس از بررسی از نظر آلودگی به پدیکلوزیس داده های حاصل از پرسشنامه خصوصیات دموگرافیکی توسط نرم افزار آماری SPSS نسخه 20 و با استفاده از آزمون آماری کای دو و مقایسه میانگین دو گروه مستقل (T-Test) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته ها: نتایج نشان داد که 2/6 درصد زندانیان به گال مبتلا بودند. بیشترین آلودگی در زندانیان 39-30 سال بود. میزان آلودگی به گال در افرادی که مدت حبس آنها کمتر از 6 ماه، جرم اعتیاد و خرید و فروش مواد مخدر، عدم تخت اختصاصی، استفاده مشترک از پتو، دفعات استحمام کیبار و کمتر در هفته و عدم استفاده از شامپو و صابون بیشتر مشاهده گردید. میزان آلودگی در تنه، دست ها و پاها به ترتیب 40، 40 و 20 درصد بوده است. مقایسه میانگین سن، مدت حبس و تعداد نفرات اتاق مددجویان در بین افراد سالم و آلوده تفاوت آماری معنی داری را نشان نداد (P>0.05).

نتیجه گیری: این مطالعه شیوع نسبتا » بالای بیماری گال را در زندانیان نشان داد که می توان با آموزش علائم و راه های انتقال این بیماری، درمان افراد آلوده، بهبود وضعیت بهداشتی و کاستن تعداد زندانیان ساکن در هر اتاق این بیماری را کنترل کرد.