دوره 20، شماره 3 - ( مجله علمی پژوهان، تابستان 1401 )
جلد 20 شماره 3 صفحات 140-133 |
برگشت به فهرست نسخه ها
میلاد حاجی غفوری بوکانی1 
، آرش خلیلی2 ، اسداله تناسان3 ، لیلی تاپاک4 ، طیبه حسن طهرانی* 5
، آرش خلیلی2 ، اسداله تناسان3 ، لیلی تاپاک4 ، طیبه حسن طهرانی* 5
1- گروه پرستاری کودکان، دانشکده پرستاری و مامایی، مرکز پژوهش دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
2- مرکز تحقیقات مراقبت‌های مادر و کودک، گروه پرستاری کودکان، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
3- گروه اطفال، دانشکده پزشکی، بیمارستان بعثت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
4- گروه آمار زیستی، دانشکده بهداشت، پژوهشکده علوم و فناوری بهداشت، مرکز تحقیقات مدل‌سازی بیماری‌های غیر واگیر، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
5- گروه پرستاری کودکان، دانشکده پرستاری مامایی، مرکز تحقیقات مراقبت‌های مادر و کودک، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران ، t.tehrani@umsha.ac.ir
2- مرکز تحقیقات مراقبت‌های مادر و کودک، گروه پرستاری کودکان، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
3- گروه اطفال، دانشکده پزشکی، بیمارستان بعثت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
4- گروه آمار زیستی، دانشکده بهداشت، پژوهشکده علوم و فناوری بهداشت، مرکز تحقیقات مدل‌سازی بیماری‌های غیر واگیر، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
5- گروه پرستاری کودکان، دانشکده پرستاری مامایی، مرکز تحقیقات مراقبت‌های مادر و کودک، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران ، t.tehrani@umsha.ac.ir
چکیده: (776 مشاهده)
سابقه و هدف: بیماری‌های قلبی مادرزادی، از شایع‌ترین ناهنجاری‌های مادرزادی کودکان است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی حمایت اجتماعی در والدین کودکان مبتلا به بیماری‌های قلبی مادرزادی بود.
مواد و روش‌‌ها: پژوهش حاضر مطالعه‌ای توصیفی- همبستگی است. جامعه‌ی پژوهش ۲۰۰ نفر والدین کودکان مبتلا به بیماری‌های قلبی مادرزادی مراجعه‌کننده به کلینیک امام خمینی همدان در سال ۱۳۹۹ بود که به روش نمونه‌گیری در دسترس و با استفاده از پرسش نامه ی اطلاعات دموگرافیک و پرسش نامه ی حمایت اجتماعی Zimat انجام شد. داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: میانگین و انحراف معیار نمره‌ی کل حمایت اجتماعی (۵/۶۱ ± ۴۱/۰۴) بود و بیشترین حمایت اجتماعی (۲/۲۳ ± ۱۵/۷۱) مربوط به بعد خانواده و کم‌ترین حمایت اجتماعی نیز با میانگین (۲/۳۹ ± ۱۲/۱۷) مربوط به بعد دوستان بود. نتایج نشان داد که میانگین نمره‌ی کلی حمایت اجتماعی بر حسب تمامی متغیرهای دموگرافیک والدین به استثنای شغل مادر، دارای اختلاف آماری معنی‌داری بود (۰/۰۵ > P).
نتیجه‌گیری: حمایت اجتماعی ابزاری است که باعث ارتقاء کیفیت زندگی والدین دارای کودک مبتلا به بیماری‌های قلبی می‌شود، بنابراین تدوین برنامه‌ی جامع مراقبتی از این بیماران به همراه افزایش حمایت اجتماعی والدین‌شان پیشنهاد می‌گردد.
مواد و روش‌‌ها: پژوهش حاضر مطالعه‌ای توصیفی- همبستگی است. جامعه‌ی پژوهش ۲۰۰ نفر والدین کودکان مبتلا به بیماری‌های قلبی مادرزادی مراجعه‌کننده به کلینیک امام خمینی همدان در سال ۱۳۹۹ بود که به روش نمونه‌گیری در دسترس و با استفاده از پرسش نامه ی اطلاعات دموگرافیک و پرسش نامه ی حمایت اجتماعی Zimat انجام شد. داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: میانگین و انحراف معیار نمره‌ی کل حمایت اجتماعی (۵/۶۱ ± ۴۱/۰۴) بود و بیشترین حمایت اجتماعی (۲/۲۳ ± ۱۵/۷۱) مربوط به بعد خانواده و کم‌ترین حمایت اجتماعی نیز با میانگین (۲/۳۹ ± ۱۲/۱۷) مربوط به بعد دوستان بود. نتایج نشان داد که میانگین نمره‌ی کلی حمایت اجتماعی بر حسب تمامی متغیرهای دموگرافیک والدین به استثنای شغل مادر، دارای اختلاف آماری معنی‌داری بود (۰/۰۵ > P).
نتیجه‌گیری: حمایت اجتماعی ابزاری است که باعث ارتقاء کیفیت زندگی والدین دارای کودک مبتلا به بیماری‌های قلبی می‌شود، بنابراین تدوین برنامه‌ی جامع مراقبتی از این بیماران به همراه افزایش حمایت اجتماعی والدین‌شان پیشنهاد می‌گردد.
واژه‌های کلیدی: حمایت اجتماعی، بیماری‌های قلبی مادرزادی، کودکان، والدین
نوع مطالعه: مقاله پژوهشي |
موضوع مقاله:
سایر
دریافت: 1400/6/27 | پذیرش: 1400/7/3 | انتشار: 1401/6/19
دریافت: 1400/6/27 | پذیرش: 1400/7/3 | انتشار: 1401/6/19
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |