مقدمه و هدف: پژوهش حاضر به منظور مقایسه اختلالات رفتاری کودکان 7 تا 12 ساله ساکن مراکز نگهداری شبانه روزی دولتی و خصوصی شهر تهران انجام شده است.
مواد و روش ها: روش تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی و جامعه آماری مورد مطالعه کودکان بی سرپرست و بد سرپرست 12-7 ساله مراکز شبانه روزی تهران بودند. نمونه گیری به شیوه تمام شماری انجام شد و وضعیت 128 کودک ساکن مراکز شبانه روزی دولتی و خصوصی که دارای شرایط ورود به پژوهش بودند، از طریق پرسشنامه ارزیابی رفتاری راتر (والدین و معلم) مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای تحلیل داده های جمع آوری شده از نرم افزار آماری SPSS-17 استفاده شد و مقایسه اختلالات رفتاری در دو گروه با استفاده از آزمون یومان وینتی انجام گرفت.
یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که میزان نابهنجار، ناساگاری اجتماعی، اختلال کمبود توجه در بین کودکان ساکن در مراکز دولتی به طور معناداری با کودکانی که در مراکز خصوصی نگهداری می شدند متفاوت بود (P<0.05). در میزان رفتارهای ضد اجتماعی و بیش فعالی-پرخاشگری تفاوت معناداری مشاهده نشد(P<0.05). مقایسه میانگین ها نیز نشان داد که کودکان بد سرپرست مراکز شبانه روزی، در مقایسه با کودکان بی سرپرست به طور معناداری اختلال رفتاری بیشتری داشتند.
بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد مراکز خصوصی نگهداری کودکان بی سرپرست و بدسرپرست موفق تر عمل کرده اند. نیروی انسانی متخصص و توزیع مناسب میان کودکان (به دلیل تعداد کم آنها در هر مرکز) می توانند بخشی از دلایل این موفقیت به شمار آیند.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |