Parazdeh Y, Viyani F, Zamani S, Zamani N. Effectiveness of Acceptance and Commitment-Based Education on Anxiety, Depression and Rumination in 13- and 16-Year-Old Adolescents with Multiple Sclerosis [Case Study]. Pajouhan Sci J 2022; 20 (2) :120-126
URL:
http://psj.umsha.ac.ir/article-1-748-fa.html
پرازده یگانه، ویانی فاطمه، زمانی سعید، زمانی نرگس. اثربخشی آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اضطراب، افسردگی و نشخوار فکری نوجوانان 13 و 16 ساله مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس [مطالعهی موردی]. مجله علمی پژوهان. 1401; 20 (2) :120-126
URL: http://psj.umsha.ac.ir/article-1-748-fa.html
1- گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، واحد گرگان (گلستان)، دانشگاه پیام نور، گرگان، ایران
2- گروه روانشناسی تربیتی، دانشگاه پیام نور کبودراهنگ، همدان، ایران
3- گروه روانشناسی، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران
4- گروه روانشناسی، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران ، n.zamani1367@yahoo.com
چکیده: (931 مشاهده)
سابقه و هدف: بیماری مولتیپل اسکلروزیس، یک بیماری شایع عصبی است که به صورت مزمن و پیشرفته آشکار میشود. از دشواریهای این بیماری، علت این بیماری است که به طور دقیق ناشناخته است. لذا، این پژوهش با هدف اثربخشی آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اضطراب، افسردگی و نشخوار فکری دو نوجوان ۱۳ و ۱۶ سالهی مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس در همدان صورت گرفت.
مواد و روشها: مطالعهی حاضر، تک موردی از نوع خط پایهی چندگانهی فرایند درمان انجام گرفت. شرکتکنندگان در این پژوهش شامل بیماران مراجعهکننده به کلینیک روانشناختی کودک و نوجوان همدان در تابستان ۱۳۹۹ بود که علاوه بر بیماری اماس، دچار اختلالات روانشناختی قابل توجهی مانند اضطراب، افسردگی و نشخوار فکری بودند. نمونهی مورد مطالعه شامل ۲ نوجوان ۱۳ و ۱۶ ساله مبتلا به اماس بود که در طی ۸ جلسه درمان به پرسشنامههای افسردگی بک ویراست دوم (۲۰۰۰) (Depression Inventory-II) و اضطراب بک (۱۹۸۸) (Beck Anxiety Inventory) و مقیاس پاسخ نشخوارگونهی Nolen-Hoxima (۱۹۹۱) در ده جلسه قبل از شروع درمان پاسخ دادند. در انتهای هر جلسهی درمانی و پس از درمان آخرین جلسه، ارزیابی صورت گرفت.
یافتهها: نتایج نشان داد، میزان بهبودی در میزان اضطراب پس از ۸ جلسه درمان برای مراجع اول، ۴۲ درصد و میزان بهبودی برای مراجع دوم، ۴۷ درصد بود و میزان بهبودی کلی برای هر دو مراجع، ۴۴/۵ درصد به دست آمد. میزان بهبودی افسردگی برای مراجعین اول و دوم به ترتیب ۰/۵۰، ۰/۵۰ و میزان بهبودی کلی ۰/۶ درصد و میزان بهبودی برای مراجع اول ۶۵ درصد و برای مراجعین دوم ۵۸ بوده و میزان بهبودی کلی، ۶۱/۵ درصد است (۰/۰۰۱ > P).
نتیجهگیری: نتایج بررسی این دو آزمودنی، حاکی از اثربخشی بالینی درمان پذیرش و تعهد بر رویکرد اضطراب و افسردگی و نشخوار فکری آزمودنیها بود. در نهایت، میتوان گفت که این روش درمانی، مؤثر بوده و برای بررسی بیشتر اثربخشی آن، مطالعات ارزیابی کنترل شدهای در جهت رسیدن به نتیجهی قطعی لازم است.
نوع مطالعه:
مقاله پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی و روانپزشکی دریافت: 1400/4/20 | پذیرش: 1400/5/18 | انتشار: 1401/3/10